Quantcast
Channel: Ranger Cabunzky's Blog
Viewing all 195 articles
Browse latest View live

Rules of Engagement: Shoot or Hold? (Leadership Experience Part 25)

$
0
0


(Karugtong sa http://rangercabunzky.blogspot.com/2015/07/rules-of-engagement-shoot-or-hold_8.html)

To kill than be killed

Ipinag-uutos ko na 'low ready' position carry ng baril ang aming gagawin habang papalapit sa mga kalalakihan para hindi sila maging defensive agad at magkagulo. Sa 'low ready' carry, naka-45 degree angle downwards ang muzzle ng baril, trigger finger out ngunit handa ang sundalo na ito ay iputok sa loob ng 2-3 segundo. Ang engagement na ito ay ang tinatawag naming 'quick kill' firing na syang mabilisang pamamaraan na ma-engage ang targets sa layong 5-25 metro.

Nakikita kong nagulat silang lahat at tila parang nauupos na kandila sa kinatayuan. Ang iba sa kanila ay nakatitig sa kinalalagyan ng kanilang armas. Inihahanda ko na ang aking sarili sa aking sasabihin ngunit tinitingnan ko sa mata ang gwardya na nakahawak din ng kanyang Ca. 5.56mm M653 Rifle. Parang kasing talas ng kris ang kanyang titig sa akin. Tinitigan ko rin ang kanyang shooting hand dahil nakapasok ang trigger finger nya (Tila walang seminar ng Gun Safety Handling). Nagtitiwala na lang din ako na ready to fire si Ranger G, ang aking sniper na nakatutok sa noo nya ang 10x power Nimrod scope sa layong 50 metro. Samantala, pinag-aaralan ko na noon paano mag-side step, dumapa at pumutok sa pinakamabilis na paraan. Kalimitan, pagdating sa labanan, "It is better to kill than to be killed!"

Sa layong 10 metro, nauna na akong bumati. Hinarap ko ang pinakamatanda sa kanila.

"Ama, Assalamu Alaikum!" Hilaw ang kanyang ngiti ay ako rin ay binati: "Alaikum mussalam!"

Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa, sinabi ko na agad ang dapat sabihin.

"Mayta mataud sinapang dain di?" (Bakit maraming baril dito?)

Walang makapagsalita sa kanila. Napansin ko na palakad-lakad ang kanilang armadong gwardya na tila ay di mapakali.

"Sel, wayruun Abu Sayyaf dain di. MNLF kami katan!" (Sir, walang Abu Sayyaf dito. MNLF kaming lahat!)

Sanamasita talaga. Narinig ko na naman ang consistent alibi sa aming operasyon. Di ko maintindihan kung bakit kung saan-saan ay may biglang sumulpot na bagong 'MNLF camp' kuno, na hindi kasama sa napagkasunduan. Nakamarka sa aming mapa ang lahat ng 'recognized MNLF Camp'. 

"Pasensya na kayo, hindi kasama sa registered MNLF camps itong inyong lugar. Kailangan kong kumpiskahin ang lahat na baril nyo."

Nang marinig nila iyon, nagsimula ang tensyon. Nauulinigan ko ang salita nila na galit at gustong lumaban. Dahan-dahang dumadami ang nagsipagdatingang kalalakihan at may nakita akong dalawang nakaposte na may bitbit na kris. Nakatali ang piraso ng cloth sa ulo at balikat nila. Napansin ko rin na dahan-dahang lumayo ang kababaihan at kabataan na noong una ay nakikiusyoso. Doon ko mas lalong naramdaman ang kaba. Senyales iyon ng juramentado. Doon nabiktima ang mga tauhan ni General Jack Pershing sa kanilang gyera sa Bud Bagsak at Bud Daho sa panahon ng American Pacification campaign. Mabuti na lang ay nagbabasa ako ng kasaysayan ng pakikidigma sa Sulu.

Tuloy-tuloy ko silang pinakausap sa aking sundalong marunong mag-Tausug habang umatras ako sandali sa pwesto ni Cpl Cuevas, ang aking Radio Man.  Inalerto ko ang lahat sa sitwasyon: 

"Lahat ng may dala ng 7.62mm na baril, itutok sa pasaway na may itak."

Naninigurado ako na matutukan ang mga juramentado ng mas malakas na kalibreng baril kasi sa layong 10-15 metro, baka mataga rin ako kung di ko mapatumba sa aking 5.56mm M193 round, lalo na kung di ko mapatamaan sa ulo. 

Kinausap ko rin ang TCP na noon ay naalarma sa aming sitwasyon. Ang aming S3 na si "Sir Kru" ang aking nakausap:

"Sir, mukhang magkakapintakasi na dito. Pakidala ang armored vehicles natin!"

Binalikan ko si Ama,  ang pinakamatandang kausap ko at sinubukan kong pawiin ang kanilang pangamba.

"Ama, gumagawa lang kami ng trabaho. Walang papel ang baril nyo. Hindi rin registered MNLF camp ito. Ngunit, hindi natin ito pag-aawayan. Safekeeping lang ang gagawin ko sa baril nyo dahil ang mag-uusap tungkol dyan ay ang mga nakakataas sa atin."

Nang kumalma si Ama na tipong respetado ng grupo, ang isang mas nakababata naman ang tumapang at nagtaas ng boses. 

"Hindi kami kalaban Sel. Pero lalaban kami kung kinakailangan!"

Nakikita kong lumalabas ang ugat ng leeg nya. Namumula sya na tila ay nakainom ng tuba. Walang patutunguhan ang usapan namin. Si Ama ang binigyan ko ng atensyon dahil sya naman talaga ang pinakikinggan ng karamihan. 

Iilang minuto lamang nakalipas, naririnig na namin ang tunog at kalampag ng Simba armored personnel carriers. Armado ito ang Cal. 50 Heavy Machinegun. Masakit ata tumama iyon.  

Napansin ko na nagbubulungan silang aming kaharap. Pinapawisan na ako sa matinding pressure sa napipintong barilan. Naririnig kong inuudyukan nila ang armadong gwardya. Ismol bat tiribol ang porma.

Di kalaunan, dumating ang mga Simba. Nagpwesto ito mga 30 metro sa aming likuran. Nanlupaypay sila dahil sa aming pwersa. Nakikita rin nila na meron pa kaming iba pang kasamahan sa iba't-ibang sulok doon.

Sinamantala ko ang sitwasyon para ibigay ang aking kautusan: "Kunin ang lahat na mga nakasandal na armas!"

"Relax lang kayo Ama, ako ang bahala. Hindi natin kailangang magpatayan. Ang Abu Sayyaf lamang ang aming kalaban."

Tahimik ang lahat. Kinolekta namin ang mga armas. Inilista namin ang klase ng armas at ano ang mga serial numbers. 

Iniutos ko rin sa aking mga tauhan na kunin ang mga pangalan ng nagpakilalang MNLF members. Ang iilan sa kanila ay mayroong Identification Cards, ang ang mas nakararami ay panay cedula.

Sa madaling salita, hindi namin naiputok ang aming mga baril. Hindi nadagdagan ang nagtatangis na mga pamilya sa lalawigan ng Sulu. Hindi nadagdagan ang posibleng casualties sa hanay ng Army.

Sa pagkakataong iyon, naipakita ko sa mga mandirigmang Tausug na kaya ring rumespeto ng nakakalaban ang mga magigiting na Scout Rangers. Nasunod namin ang napakasimpleng Rules of Engagement.

Sa karanasan ko na iyon, doon ko napatunayan na mas ginagalang ng mamamayan lalo na ng mga tao sa makasaysayang lugar ng Sulu ang kasundaluhang nagbibigay din sa kanila ng parehas na pag-galang.

 Kuha sa larawan si Pfc Rolly Alindajao na syang aking inutusan na ipunin ang mga armas mula sa  armadong grupo. Umabot sa 38 na iba't-ibang klaseng riple ang aming nakuha.


Ito ang larawan namin nang humupa ang tensyon sa lugar na aming nilusob. Inakbayan ko ang gwardya na muntik kong maka-dwelo. Nasa aking likuran si Ama na syang aking masinsinang kausap para makumbinsi silang lahat na maging mahinahon. Nasa pinaka-kanan si Cpl Arnold Panganiban at pangatlo mula sa kanya ay ang isa sa muntik nang mag-juramentado gamit ang kanyang kris. Kasama sa aking 'inaawitan' ay ang pagbili sa kris na muntik nang maging sanhi sa pagdanak ng dugo sa 




Mindanao tribal leaders to settle kidnapping incident using customary laws

$
0
0

Tribal members of the Langilan Manobo tribe perform a traditional dance in their hinterland community in Kapalong town, Davao del Norte. Using threats and intimidation, the CPP-NPA-NDF hauled members of the tribe to UCCP Compound in Davao City where they also found some of their relatives from Sitio Inayaman in San Fernando, Bukidnon. (5CRG Photo)


SAN FERNANDO, Bukidnon— The tribal leaders of the hinterland community here have requested the government authorities to allow the Tribal Council resolve the hostage-taking incident that transpired here.

During a press conference that was facilitated by the local government and the Eastern Mindanao Command of the Armed Forces of the Philippines at the municipal hall 11:00am today, Jose Baon, the village chief of Bgy San Jose asked the military to let the different Manobo tribes solve the problem.

“The military must not intervene as of now. We want to solve the disputes using our customary laws wherein tribal leaders will settle the problem caused by the abduction of the 4 members,” said Baon.

He said that he has not received any information as to the latest whereabouts of the kidnap victims  including Danilo Angkomog, Jovanie Angkomog, Datu Kalumpot Dalun and Datu Nanding Dungutan.





The victims were the principal witnesses of the human trafficking case that was filed against the orchestrators of human trafficking incident wherein at least 1, 200 people ended up being detainees inside the UCCP Haran Compound in Davao City.

Danilo Angkomog is the brother of Tata Angkomog-Lundia who killed herself in May 2015 weeks after the death of her husband Lolong, one of the detainees who were locked up inside the UCCP compound for months.

Danilo was the one who adopted the four children of his sister after her death. He was one of the faces of the complainants that can be seen in the Youtube documentary “Mourning of Mornings”.

Danilo Angkomog, 45, of Inayaman village, San Jose, San Fernando, Bukidnon is one of the  four tribal members who were abducted by the New People's Army on August 1, 2015. He signed a complaint affidavit narrating the deceptive tactics used by the CPP-NPA-NDF in luring them to move towards UCCP Haran Compound in Davao City early this year.



Jimmy Lacubay, the Indigenous People Mandatory Representative (IPMR) for San Jose village has expressed his concern about the impact of possible rescue operations by members of the security forces.

“Many people in our community are scared that the New People’s Army might take drastic actions against the victims if the soldiers will launch a manhunt operations against the perpetrators. We would like to solve the problem in our level first,” he said.

It can be recalled that the tribal leader of the Langilan-Manobo Tribe of Kapalong, Datu Nestor Apas in an interview said that they are expecting the NPAs to release the kidnapped victims yesterday.

In a separate interview that was held in Davao City, Datu Nestor Apas, a Tribal Council members from Kapalong town said that he received some information about the NPA’s demands.

“The New People’s Army sent a message to us, demanding the withdrawal of the Human Trafficking cases filed against PASAKA, KARAPATAN, BAYAN and other non-governmental organizations which are involved in the induced evacuation of people from upland communities,” said Apas.

“Our Bagani (tribal warrior) is now handling the problem concerning the kidnap victims using our own customary laws that are respected by the indigenous people,” he added.

During his exit briefing at the Operations Center of the National Disaster Risk Reduction and Management Center (NDRRMC) on July 30, 2015, Dr. Chaloka Beyani said that the indigenous people were manipulated. 

This is the summary of his statement:

“When we asked them about the circumstances in which they left their areas to go to that location, they say that they were at risk of forced recruitment into Alamara and their movement to that area was in protest in relation to the presence of Alamara and military activities.  So they wanted to make a point that this is what is happening. But having been there for some time, I think they got manipulated. Their situation is now vulnerable. I think it is of utmost importance that you send some mutual agents that act as… and do negotiations with them, reach an understanding with them.  And we believe that solutions can actually be reached in that way, in a way that meets everyone’s expectations. But again, we’re quite clear that neither the AFP nor the PNP has responsibility primarily for what happened."







5 interesting facts that you do not know about the Philippine Army Scout Rangers

$
0
0

You might have heard a lot about the Philippine Scout Rangers but here are interesting facts that you might want to know.

1. Let's start with the name Scout Ranger. It was the Father of the Scout Rangers, then 1st Lt. Rafael Ileto, who coined the name based on the two US military units that he served and worked with during World War II, the famed Alamo Scouts of the 6th US Army and the 6th Ranger Battalion which liberated over 500 prisoners of war from a Japanese concentration camp in Pangatian, Nueva Ecija.

The liberated POWs from Pangatian concentration camp in Cabanatuan City. (Photo is obtained by the author)


2. The first training ground for the Scout Rangers was in Fort McKinley (Fort Andres Bonifacio). A marker that was erected in 1950s still stand at the former home of the Scout Ranger Training Unit (SRTU), which is the current location of the Army Support Command (ASCOM).

In this photo taken by Rappler, you can find the marker where the original home of the Scout Rangers used to be located. The photo was taken during fire incident that gutted the EOD Battalion headquarters building in May 2014.  


3. The Scout Ranger mascot is the Black Panther (Panthera Pardus) that can be found in Africa and some parts of Asia. Through the years, Scout Rangers have also identified themselves with the Philippine Civet cat  (Vivera Tangalung) which is locally known as "Musang". Perhaps, due to the fact that Musang is the closest relative of the Black Panther, our forefathers (and many of the current Scout Rangers) have interchanged the identities of these two distinct animals. In the past, Scout Rangers used to wear the Black Suit with the famous Black Panther unit patch. 

 Two species of the Civet cat that can be found in the Philippines. This animal is more famous as a coffee eater (hello, Civet cat 'shit' coffee drinkers) than being predators.  (Photo is obtained by the author)


The Black Panther is much more fearsome than the Civet cat in the animal world as this photo suggests. Scout Rangers identify themselves with the Black Panther which is known for its stealth, cunning and superb hunting skills. (Photo is obtained by the author)

The 'Musang Patch' that we wear on our shoulder bears the image of the Black Panther and not the Civet Cat.

4. Why the ceremonial outfit was changed from Black Panther Suit to Scout Ranger Distinctive Uniform (SRDU). It was sometime in 2010 when the FSRR changed the traditional Musang uniform from the Black Suit to the digital pattern SRDU. Let me cite some of the reasons:

  • Other military units and even some PNP units have started using the Black Panther Suit (and even the Black Beret). It was aggravated by the fact that Security Guards and the members of the MILF started using this outfit too. There were instances in the past that lousy looking soldiers (from other units) and armed lawless elements were mistaken as Scout Rangers.
  • The Black Suit is not supposedly used for combat patrols as this violates the basic principles of camouflage and concealment that Scout Rangers are trained for (see photo of Scout Rangers on patrol). Contrary to popular belief that black is the best night camouflage (even among 'old Rangers', the olive drab color is found to be the best outfit for night operations. You better try using a night vision goggle to appreciate.


This is my favorite pet, the 'Musang' which used to guard the Scout Ranger Training School in Camp Capinpin, Tanay Rizal. Our Musang was relocated at the present home of the SRTS in Camp Tecson, San Miguel, Bulacan when both SRTS and the First Scout Ranger Regiment were transferred to this new location in 1996. I am wearing the new Scout Ranger Distinctive Uniform which replaces the old Black Panther suit (Black Suit) that was popularized by the Scout Rangers led by then Major Gabriel Ledesma in Zamboanga Peninsula, Basilan and Sulu. 

The latest version of the Black Panther, the new fave spot for selfie addicts who visit the Scout Ranger Training School.


5. Five years after the establishment of the First Scout Ranger Regiment, the unit produced its first national hero in the person of Cpl Weenee Martillana who was awarded the Medal for Valor for his combat actions against the Huk rebels. Here is the description of his combat exploits:

"Master Sergeant Camacho together with CORPORAL MARTILLANA, posed as civilians and befriended Eddie Villapando, notorious Huk Commander who terrorized Cavite and Batangas for many years. These enlisted men, after establishing contact with Villapando in September, 1955, skilfully managed to win the confidence of Villapando and his bodyguards. On or about 2200H, December, the opportunity to bring success to their project came when Villapando, Commander Guevarra, two (2) Huk bodyguards, Master Sergeant Camacho and CORPORAL MARTILLANA were riding in a jeep. MASTER SERGEANT CAMACHO, while driving the jeep, stopped at Barrio Tabon, Calauan, Laguna on the pretense that the jeep needed some oil. He got out of the vehicle to pour oil on the engine, while Corporal Martillana followed presumably to help him. At a pre-arranged signal they immediately opened fire on the Huks instantly killing Commander Guevarra and one Huk bodyguard. However, one of the Huks managed to shoot back, hitting and killing Master Sergeant Camacho".


To know more about what we do and how we are trained, follow this link:

                             Special Forces: Philippine Army Scout Rangers (Discovery Channel)


                                             Lone Target by Ex-Navy Seals Chris Lambert



6 Philippine military-inspired menu that you do not know

$
0
0


Marami ang namamangha paano pinagkakasya ng mga sundalo ang kanilang subsistence allowance na mas kilala bilang S. A. (Subsistence Allowance). 

Kung susumahin namin kasi, kahit sinong genius sa Math ang mag-kwenta ay hindi ito magkasya kung ihambing ito sa kasalukuyang presyohan ng mga bilihin. 

Just imagine, ang daily meal allowance naming mga sundalo ay nagkakahalaga lamang ng P90.00 o P30.00 bawat kainan. 

Kung pupunta ka nga naman kahit sa mumurahing restaurant, alaws na atang makitang pagkain na ang halaga ay P30.00. Baka ganito oorderin mo:

"Isang cup na kanin po,  ulo ng payat na galunggong, libreng sabaw at dalawang kutsarang ketchup please!"

Anyway, para sa mga sundalo, may diskarte kami para mapagkasya iyang aming kapiranggot na mess. Di kami nagrereklamo hangga't kaya naman talaga. Don't say "Huh???". Yes, mapagkasya namin. Ito ay dahil sa tinatawag na consolidated messing na kung saan ay si Mess Sergeant ang dumidiskarte paano makamura sa pagbili ng mga pagkain sa mga suking tindahan at paano naman nya ito paghati-hatiin sa buong 'sambayanan'.

Dahil sa katitipid namin sa aming mess, merong mga kakaibang menu na halos kami lang din nakakaalam ano yon. Read more.

1. Onse (11). Ano yon? Kapag sinabing Numero Onse o Eleven ang ulam, iyon ay isang kapirasong hot dog na may kapares na isang pirasong tuyo. Kitams? 

2. Diyes (10). Bago yan ah. Yes, iyan yong kahalintulad ng isang tuyo at isang pirasong hard-boiled egg. Ipagtabi mo. Kitams? Dies!

3. O-Tin. Hoy, wag green-minded! Ito yong Odong bilang soup at partner ay isang payat na Tinapa. Ipagsama mo ang first syllables ng dalawang ulam, iyon na! Pang breakfast kalimitan ang O-Tin.

4. Pantakbo. Ang labo ba? Ito yong tawag sa ulam na manok kahit ano man ang luto nito. Kapag manok daw kasi ang paulam ni Sarge, malayo ang liliparin! Kung nasa training, malamang 20 kilometro ang abutin sa jogging. Samantala, kung nasa field duty ay malamang merong 2-week long patrol. Kapag manok ang ulam, nagdududa na agad ang mga tropa sa plano ni C.O.

5. Bicol Express. Generic term ito sa mga ginataan ni Sarge kagaya ng langka at kalabasa. Binubudburan nya ito ng siling labuyo para molten lava ng Mt. Mayon ang init na maramdaman. Masiram? No, maharang! 

6. Pa-tsam. Ito yong kung anu-anong hitsurang dahon na napupulot ng mga Ilokanong sundalo sa gubat at nilalagyan ng sardinas at sinasabawan. Minsan pako, gabi, alukbati at marami pang ibang tila ay pagkain ng alagang hayop. Masarap din at napakagaan sa bulsa! Savings din sa Mess yong Pa-tsam na menu di ba?

(Note: Yong savings namin sa Mess, hidden secret namin iyon sa aming mga misis!)



Ang pagkahuli ng armadong UP students sa Nueva Ecija

$
0
0


Muli, meron na namang mga kabataan ang nagpauto sa CPP-NPA-NDF na umanib sa armadong grupo. Dalawa sa kanila ay naaresto ng pinagsanib na pwersa ng PNP at Army na nag-serve ng warrant of arrest para sungkitin ang tigasin na bandidong si Ely Taray a.k.a. Omeng, noong August 9, 2014 sa Caranglan, Nueva Ecija. 

Madulas pa sa palos na naglahong parang bula si Taray ngunit naabutan naman ang dalawang kabataan sina Gerald Salonga, 24, at si Guiller Cadano, 22,  na may bitbit na mga armas at granada. 

Sina Cadano at Salonga ay pawang UP graduates na sumanib sa Kabataan at Anakbayan party-list group, mga kilalang kaalyado ng CPP-NPA-NDF. 

Nasamsam mula sa mga akusado ang dalawang 9mm pistol, dalawang MK2 fragmentation grenade at mga dokumentong naglalaman ng mga aral ng komunistang grupo.

Hindi pa naman makumpirma kung sumampa na ang dalawang dalawang aktibista sa armadong grupo ngunit isang paglabag sa batas ang pagbibitbit ng armas ng kahit sinong mamamayan ng Pilipinas.

Batid din naming mga sundalo na napakaraming nanggaling sa mga legal organizations kagaya ng LFS at Anakbayan na sumampa sa armadong grupo. Maglolokohan pa ba tayo dyan?

Walang kinalaman ang kanilang pagiging UP graduate o pagiging miyembro ng Kabataan o Anakbayan ang kanilang pagkahuli. Dahil wala silang maiprisintang kaukulang papeles sa mga armas na dala, sila ay arestado. 

Sa ngayon, sila ay considered innocent at bigyan ng karapatan na kumuha ng abogado upang ipagtanggol ang sarili sa kinakaharap na kasong illegal possession of firearms and explosives. 

AFP, inireklamo

Nang mapag-alaman ang pagka-aresto ng dalawang kabataan, agad na nag-iingay ang kanilang mga kaalyado at mga kaibigan dahil diumano sa alegasyong 'abduction' ang ginawa ng mga sundalo. 

Kasama sa nagrereklamo ay ang KARAPATAN-Nueva Ecija na nag-aakusa ng pang-aabuso sa hanay ng mga sundalo at kapulisan. 

Ano ba namang 'abduction' yan na gagamitan pa ng warrant of arrest at i-coordinate pa sa mga lokal na opisyal ng barangay? 

Mulat na rin sa katotohanan ang mga kasundaluhan na dapat nilang tumalima sa mga alituntunin sa batas kasama na ang Karapatang Pantao at mga probisyon ng International humanitarian law (IHL) na syang isinusulong sa IPSP Bayanihan. 

Ang nakapagtataka lang sa mga reklamador na ito, hindi nila ipinagkakanulo ang mga bandidong NPA na tuloy-tuloy ang pangongotong, panlilinlang ng kabataan at panglilikida ng mga pinaghihinalaang military informants at maging kasamahang pinagdududahan, sa kanilang layuning isulong ang armadong pakikibaka. 

Iyong nagtapon ng granada sa Paquibato District na ikinasugat sa mga paslit, inireklamo ba ng KARAPATAN o kahit sino sa mga iyan? Wala, as in tikom ang bibig! 

Hindi rin naman kami bulag sa AFP at PNP sa katotohanang ginagamit ang mga lehitimong isyu kagaya ng kurapsyon at kahirapan para mahikayat ang mga kabataan na sumanib sa kanila. Iyon ang dahilan kung bakit may mga magulang na nagugulantang na lang dahil ang pinag-aaral na anak ay namumundok na pala at marami sa mga ito ay nasawi sa mga bakbakan. 

Pakinggan nyo ang You Tube video ni Jelyn Dayong,  isang menor de edad na pinasampa ng mga bandido sa armadong kilusan:



Isa lang si Dayong sa marami pang mga kabataang naloko ng CPP-NPA-NDF para sumanib sa bandidong grupo. Malaki ang kanyang pasalamat na sya ay nabigyan ng pagkakataon na magbagong buhay at makapagsilbi sa bayan.

Ito ang challenge sa aming mga sundalo at pulis na naaatasan na sugpuin ang mga kriminal na armadong miyembro ng CPP-NPA-NDF: Kung mahuli sila, sasabihin nilang 'ordinaryong sibilyan' sila at lalo nang "UP alumni" lamang sila. 

Sa tagal ng pakikidigma namin sa mga bandido, sanay na rin kami sa pagpapalusot na ginagawa nila, at kaya naman ay sinisigurado naming nasa lehitimong proseso ang aming ginagawa. Siguro, kapag namamaril na sila at pasabugan ng landmine ng sundalo at pulis, doon lang sila maghayag na mga bandidong NPA nga sila. I-Youtube nyo pa!

Mga kapatid, sa husgado na lang kayo magpaliwanag! 




Barilan sa bahayan sa Central Luzon: Ang aking pakikipaglaro kay Kamatayan

$
0
0


Galing kami sa larong "cat and mouse" noong 1996, tinutugis namin ang mga armadong bandido na nagtungo sa isang sementadong bahay sa isang bayan sa Central Luzon. 

Ayaw kong palampasin ang pagkakataong ma-aresto sila. Matagal-tagal ko ring pinagtiisan ang mga lamok at niknik sa aming taguan para sila ay mahagilap. Sobrang dami na ng mga taong nagreklamo ng pangongotong at pananakot sa mga magsasaka sa lugar.

Humihingal pa ako nang dahan-dahan kaming lumapit at pinakiramdaman ang mga tao sa loob. 

Hawak ang aking chamber-loaded na M1911A1 Cal 45 pistol, nakatayo ako malapit sa pintuan habang inaaninag ang mga bandidong nasa loob ng bahay na kanilang pinasok.

Sa mga puno ng mangga na nakapalibot sa sementadong bahay, nakapwesto ang labing dalawa sa aking kasamahan. Kampante ako sa aking mga kasamahang panay beterano sa pakikidigma sa mga bandidong NPA sa hilagang Luzon at sa mga bandidong 'MNLF lost command' sa Sirawai. 

Kaharap ko si Ranger Reyland na hawak ang kanyang M653 Assault Rifle. Dahil nakailaw ang flourescent lamp sa loob, nakikita ko ang anyo ng kaaway. 

Ilang saglit lang, nakita ko sa kanyang anyo ang dulo ng baril. Di ako magkamali sa hitsura ng sight tower ng M16 Rifle. Papunta sya sa direksyon ng pintuan. Segundo na lang ang natira sa akin para mag-command. Bawal ang mabulol. 

"Alis! Take cover!"


 Prak! Bang! Bang!


Halos sabay kaming umatras papunta sa semento. Tumama sa gitna namin ang mga punglo. Nag-ricochet sa semento at tumilamsik ang mga splinters sa maraming direksyon. 


Mahapdi at parang maanghang ang naramdaman ko sa aking noo. Tamang aktor ang inabot ko. Salamat sa Diyos!  

Sa gitna ng kaguluhan, narinig ko ang iyak ng isang bata.

"Waaaaaaah! Waaaaah!""Inay ko po!"

May isa pang paslit ang nagtatawag sa kanyang ina. Kahit pa man sa aking naramdamang sugat, dapat mabilis uli ang aking desisyon. 

Naawa ako sa madadamay. Wala silang kasalanan. 

"May mga bata, wag putukan ang bahay!" 

Praak! Bang! Bang! Bang! Trigger happy ata ang mga bandido sa bahay na iyon.

May namumutok na rin sa gilid na bahagi ng bahay. Nakikita ko ang traces ng apoy ng muzzle flash na likha ng kanyang baril.

Bang! Bang! Bang! Sumagot ng putok ang tatlo sa aking mga tauhan na nakapwesto sa bahaging yaon.

Sa kapuputok ng bandido na katabi ko lang ang pwesto, naamoy ko ang pulbura at nalanghap ko ang alikabok na sanhi ng pagkatama sa semento. Kailangan namin ng mas magandang pwesto.

"Sa mangga tayo Reyland! Go!" Mabilis pa sa kidlat naming tinakbo ang mangga at nagkubli doon. 

Sa aking bagong pwesto, tinawag ko si Ranger Razzy Boy at si Ranger JB na pinagbitbit ko ng aking M16 Rifle na may night vision scope. 

"Hatiin natin ang tropa. Doon kami nina Reyland at JB sa kanan. Icom Radio ang primary commo natin," sabi ko sa kanya habang nasa kalagitnaan ng putukan.

Halinhinan kaming palipat-lipat ng mga puno papunta sa kabilang bahagi ng bahay. Masigasig na 'arrival honors' ng riple ang sumalubong sa amin. 

Madilim ang paligid at ginagamitan ko ng instincts para matutukan ko sya ng aking pistol base sa general direction ng muzzle flash kanyang pwesto. 

"Pak! Pak! Pak! Pak!" May pagka-patsam ang tirada ko. Sumasagot sya at mas malakas ang putok. 

"Bratatat! Bratatatat!" Ramdam ko ang haging ng bala. 

Naalala ko si JB na may dalang Litton NVS. Sya lang nakakakita sa gabi. Sya ang hari sa panahon na iyon. Gusto ko namang madikitan ang mga bandido sa gilid ng bahay at patikimin ng aking Cal 45 ball ammunition.

"Ranger JB, bantayan mo ko. Hanapin mo sya at barilin mo!"

Ginapang ko ang nakita kong tila ay nakaumbok na sementadong pwesto. Dahil sa training namin sa gapangan, walang isang minuto ay nakapwesto na ako sa likod ng 'semento'. Humahapdi ang aking mga tuhod at siko sa kagagapang. 

Paano naman kasi ay naka-sando  lang ako at tatlo kong mga ka-buddy na nag-recon patrol sa hapon na iyon para hindi halata. Nang spotted na ang mga bandido, nagpasya na akong ituloy ang combat patrol nang nagbigay ng go signal ang aking Company Commander. At, nagpakatapang na akong ituloy ang pagtugis kahit pistol lang ang dala ko!

Ang aking 'cover'

Sa aking estimate noon, humigit-kumulang 5 metro lamang ang layo ko mula sa mga bandido na lumabas ng bahay. Ang pinakamalapit sa akin ay halos tatlong metro lamang. Naririnig ko ang pagpapalit nya ng magazine at ginawa ko itong pagkakataon na patsambahan ang kanyang pwesto ng putok mula sa gilid ng aking 'cover'. 

"Pak! Pak! Pak! Pak!""Tsak!"Kabisado ko ang tunog na iyon. Nag-open slide ako. Ubos na ang 7-round mag ko. Kinakapa ko ang isang magazine sa aking shorts habang nagtago sa likod ng cover para mag-change mag. 

"Bratatatat! Bratatat!" 

Naramdaman ko ang alikabok sa bandang ulunan. Tagusan ang bala!

Doon ko na-realize na panay hollow-blocks lang pala yong cover ko na iyon. Lugi ako. 

"Barilin nyo! Cover!" Pinag-return fire ko ang aking kasamahan na iilang metro lamang sa aking pwesto, sa bandang likuran.

Pagapang din ang balik ko sa likod ng mangga. Napuwing ako sa dami ng alikabok ng hollow-block na tinamaan ng bala ng kalaban.

Di ko inaasahan, pagapang ding nag-forward si Ranger JB at pinalitan ang aking pwesto sa may hollow blocks. Sa tangkad nya, nakausli ang ulo nya sa kanyang 'cover'!

"Wag dyan! Alis ka dyan!""Bratatatat! Bratatat!""Bang! Bang! Bang!

Tila ay nahuli ang aking babala kay JB. Naratrat ang kanyang pwesto ng mga kaaway!

"Sir, may tama ako! May tama ako!" Nakita ko si JB na nakahilata na ngunit nakahawak pa sa baril.  

Pinagtulungan naming putukan ang pwesto ng mga kaaway. Nakagapang ang iilan sa aking kasama sa kanilang flanks. 

"Bang! Bang! Bang!" Single shots lang ang naririnig. Tumahimik sa kanilang pwesto. Nahiyang tumayo ang pinakamatapang sa kanila at nagsipagtakbuhan ang iba pa.

Narinig kong umuungol si JB. Di ko alam ang estado ng kanyang tama. Kailangang sagipin ko sya.

"Lakay Novie, forward! Recover natin si JB!" 

Six-footer si Ranger JB at tipong malaking tao. Alam kong mahirapan kaming buhatin sya. 

Naalala ko ang aming Humvee na nakapwesto kasama ang reserve na tropa 3 kilometro lamang ang layo.

"Razzy Boy, tawagan si CO at dalhin ang Humvee dali!"

Sa loob ng bahay, nag-hihiyawan ang mga bata at babae. Batid kong meron pang mga armado sa loob. Dalawa tuloy ang iniisip ko, ang pagsagip ng buhay ng tauhan ko at pati ang pagpasurender sa natitirang mga bandido.

Minabuti kong sinigawan ang mga armado sa loob ng bahay: "Kayong mga armadong nasa loob, sumurender na kayo! Mga sundalo ito!" 

Wala ni isang sumagot ngunit patuloy ang pag-iiyak ng mga paslit.  Samantala, di ko na maantay na maubusan ng dugo si JB. 

"Novie, mag-sacrifice ng damit. Pahintuin natin ang dugo!" 


Mabilis naming inakay si JB papunta sa likod ng puno. Groggy at halos ayaw nang magsalita. Nakahiga lang sya pagkatapos naming lunasan ng first aid. 

"Sir, dalhin nyo na po ako sa hospital!"

Ang pagpa-surrender

Tigasin ang mukha ng mga bandido na nasa loob ng bahay. Ayaw ko rin namang madamay ang mga bata doon. 

Nalagay ako sa mahirap na sitwasyon dahil gustong-gustong pagpapatayin ng aking mga tauhan ang mga namamaril na nagtatago sa loob. Iniisip din nila na mamamatay na si JB.

Nakaisip ako ng isa pang diskarte. Isinigaw ko ang aking 'command'. 

"Gunner, i-load ang bala ng bazooka!" 

Actually, wala akong dalang 90mm Recoilless Rifle sa engkwentro na iyon. Style 'bulok' ko lang na mag-command para ma-dictate ang kanilang aksyon sa loob.

Mabilis ding maka-pick up ng 'style' ang aking mga tuso sa gyera na mga tauhan. 

"Yes sir, loaded na ang bazooka!"

Doon ko sinigawang muli ang mga armado sa loob. 

"Kayong nasa loob, mag-isip isip na kayo. Dahil mamamatay na rin lang itong kasama namin, pasabugin na namin kayong lahat kung ayaw nyong sumurender! Bilangan ko kayo ng sampu!"

"Isa!"

"Dalawa!"

"Tatlo!"

"Ayaw nyo talaga?" 

"Razzy Boy, ready to fire!"

"Nanay ko! Tay! Ateeeee!" Naaawa ako sa lahat ng mga inosenteng ayaw mamamatay pero hindi iyon ang aking inaantay na reaksyon. 

"Reaaaady!!!!"

Ilang saglit lang, narinig ko ang boses na aking pinakaaantay.

"Wag po! Wag po! Maawa kayo! Susurender na po kami!"

Parang nabunutan ako ng tinik ngunit matindi pa rin ang aking tensyon. 

"Buksan nyo ang pinto! Itapon ang mga baril palabas sa pintuan! Paisa-isang lumabas at itaas ang kamay!"

Nakatutok kami sa pintuan at inantabayanan ang susunod na kabanata. 

Paisa-isang nagtilapon ang mga matataas na kalibre ng baril palabas. 

Sumunod ang mga kalalakihan na tila maamong tupa ang mga hitsura.

Sa hindi inaasahang pagkakataon, nagulantang kaming lahat sa sumunod na pangyayari. 

Biglang tumayo si JB at kinwelyohan ang dalawang kaaway.

"Mga animal kayo! Akala nyo mapatay nyo ako ha!" 

Inawat ko si JB kasi para syang tigre na gustong lumamon ng tao.

"Oooops, akala ko ba ay mag-collapse ka na bay? Ba't bigla kang nabuhay?" 

Napatawa ako sa aking nakita. Umaagos ang dugo sa mukha pero nanumbalik ang sigla ni JB!

Minabuti kong dalhin lahat ng mga akusado sa istasyon ng kapulisan upang masampahan ng kaso habang si JB ay itinakbo namin sa pinakamalapit na ospital.

Ang aking mga aral

Marami-rami rin akong napulot sa engkwentro na iyon laban sa mga bandidong komunista. 

Una, na-appreciate ko ang kahalagahan ng pagsuot ng complete battle dress attire. Panay gasgas ang inabot ko sa kakagapang. 

Pangalawa, pwede rin palang matalo ang kalaban gamit ang pananalita. Napasurender ko sila na hindi ginamitan ng dagdag karahasan.

Pangatlo, dapat laging may dalang combat life-saving kit. Panay improvise lang kami noon at pati dahon ng mangga ay ipinangtapal na para ma-stop ang bleeding ng head wound. 

Pang-apat, totoong 'direktor' lamang ang opisyal sa combat patrols.  Pero kung nasa team at squad level ka, dapat warrior ka rin at dapat ay magbitbit ng assault rifle para hindi ka mukhang kawawa kung kailangan mo nang ipagtanggol ang iyong sarili at ang mga kasamahan.

Panglima, mas mabuting iniingatang hindi makapanakit ng inosenteng sibilyan sa mga bakbakan, lalo na ang mga kabataan at kababaihan. Kalimitan, wala naman talaga silang kinalaman sa kabulastugan ng mga kaibigan o kaanak nilang naging kriminal o marahas.



Paano nilabag ni Marc Sueselbeck ang camp regulations at mga batas ng Pilipinas?

$
0
0

Marami ang nagtatanong kung paano nilabag ng Aleman na si Marc Sueselbeck ang batas ng Pilipinas at mga regulasyon ng Armed Forces of the Philippines sa pagbisita sa aming kampo. 

Hindi kasi naikwentong mabuti kung ano ang tunay na pangyayari. Pagkatapos ng aking pag-iimbestiga, ang mga kaganapan ay aking naipagtagpi-tagpi. 

Bago ko simulang ikwento ang mala-telenobelang kaganapan noong ika-22 ng Oktubre 2014, ilahad ko muna ang iilan sa mga basic regulations sa pagpasok sa kahit saang kampo ng militar. 

Marapatin kong sabihin sa inyo na kahit sinong Pilipino ay pwede namang bumisita dito. Kailangan mo lang ipaliwanag ang iyong pakay at magpakita ka ng pruweba ng iyong katauhan. Mas maiging meron kang kakilalang sundalo. 

Camp regulations

Ang pinakamahalaga sa camp regulations na dapat intindihin ng bawat bisita ay iyong patungkol sa security protocols. Ano yon? Ito ay ang mga bagay o lugar o kaya aksyon na ipinagbabawal sa mga bisita. 

Para maging maliwanag, ito ang mga sampol ng camp regulations:

1. Security protocols. Bawal pumasok sa mga lugar na 'off-limits' o 'restricted' areas. Ang halimbawa dito ay ang barracks, supply room, ammo depot, military stockade at mga opisinang gumagawa ng mga sensitibong trabaho na may implikasyon sa national security. Ooops, interesado ka ba dito? Siguro kung espiya ka o talagang laking tsismoso!

 2. Observe speed limits. Kung kaskasero o race car driver ka, sorry ka na lang, di mo ito pwedeng gawin iyan sa kampo. Tandaan mo, 40kph lang ang maximum speed dito. Kung mag-jogging ka lang naman, pwede naman siguro kahit 100kph pa gagawin mo kung wala kang maagrabyado!

3. No smoking areas. Health conscious din kami sa kampo. Merong mga lugar na bawat manigarilyo. Kagaya ko na hindi nagsusunog ng baga, bawal ang mga paninigarilyo sa aking opisina. Hanap kayo ng lugar na kayo lang makalanghap ng usok nyo. Sa inyo na lang iyan di ba?

4. No parking areas. Syempre, i-park mo dapat ang sasakyan mo sa designated parking areas. Basa-basa rin ng parking signs kung may time. Kung gusto mo ma-tow ng Military Police o malagyan ng kadena ang sasakyan mo, try mo i-park sa kanto-kanto ang iyong sasakyan. 

Car pass

Dito sa Camp Aguinaldo, nagbibigay ng decal/sticker ang Camp Commander sa mga indibidwal kagaya ng mga sundalo at mga kaanak o piling kakilala nila. Kapag merong sticker, nakakapasok sa loob ng kampo basta sumunod sa regulasyong kagaya nito:

  • Roll down windows
  • Patayin ang head lights
  • Pailawin ang cabin light kung gabi
  • Ipasilip sa gwardya ang loob ng sasakyan 

(Mas maganda kung mag-smile ka rin at gumalang sa gwardya!)

Kung wala kang sticker, kailangang dumaan sa Gate 6 malapit sa 20th Avenue at doon manghingi ng car pass sa MP. Para makakuha ng car pass, kailangang i-justify ang pagbisita at mas maiging merong prior coordination sa bibisitahing opisina o tao para sya na mismo sasalubong sa iyo. Kailangan mong iwan ang iyong driver's license sa gwardya.

Foreign nationals

Kung ikaw naman ay foreign national, I am sorry po pero hindi ka kaagad makakapasok sa kampo. 

Una, kailangan mo ng security clearance. Mabigat ang requirement sa security clearance. I-coordinate pa ito sa embassy mo. Bakeeet? Syempre, di namin kayo kakilala! Malay mo nga naman kung ikaw ay terorista o kaya involved sa transnational crimes kagaya ng drug trafficking o human trafficking? Baka miyembro ka pala ng teroristang ISIS? 

Sa madaling salita, hindi ka makakapasok agad sa kampo kung ikaw ay foreigner. Baka aabutin ng 1-2 weeks ang proseso nyan. Sorry ha? Regulasyon eh. 

Art of deception

Marami ang nagtatanong paano nakapasok si Sueselbeck, Laude family at Atty Harry Roque sa aming kampo noong hapon ng Oktubre 22, 2014. 

Actually, sila ay pinagbawalan nang pumasok sa Gate 3 sa may EDSA dahil nakita ng gwardya ang Caucasian na si Sueselbeck. Syempre, alam ng gwardya na hindi ito pwedeng papasukin kung walang security clearance.

Ang ginawa nila, lumipat sila sa Gate 6 at gumamit ng bagong taktika sa pagpasok. Itinago nila si Sueselbeck sa likuran ng sasakyan. Nilinlang nila ang guard na ang pupuntahan ay ang Public Affairs Office na aking opisina. Dahil pang-publiko ang aking opisina, very convenient itong gagamitin na alibi sa pagbisita. Hindi na sila makakaulit.

Dahil nabigyan sila ng carpass, nakapasok sila sa kampo at nakakita ng pagkakataon na isakatuparan ang maitim na balak. As expected, hindi sila pumunta sa Public Affairs Office. Sa halip ay dumerecho sa MDB-SEB Facility na kung saan ay andoon nakatira si Pfc Joseph Scott Pemberton, ang pangunahing suspek sa pagpatay kay Jeffrey Laude a.k.a. Jennifer. 

Actually, batid namin na pupunta ang grupo nila Sueselbeck. Nagsabi ang isa kong kaibigan sa media na nagti-text ang grupo nila Laude na nang-iimbita sa kanilang planong 'pagkalampag' sa 'kulungan' ni Pemberton. Ang problema, hindi kakilala ng guards ang pamilya at kung anong sasakyan. Dahil sa kakulangan sa oras, hindi na nakapagkalap ng dagdag na impormasyon kagaya ng pictures para sila ay maharang sa gate kapag makilala. Sa paniniwala ng aming legal advisers, ito ay paglabag sa Presidential Decree 1227 na nagbabawal sa pagpasok sa military base na walang kaukulang permiso. Alam din namin na maraming palusot dito.

Dahil nakapasok na sila at andon ang maraming TV at radio reporters, isinakatuparan nila ang pwersahang pagpasok sa unang gate ng compound palagay ko mga 3:00 pm na iyon (di ko sure ang exact time). 

Di kalaunan, inakyat ni Marilou Laude at Marc Sueselbeck ang perimeter fence. Itinulak ni Sueselbeck nang malakas ang gwardya na kumausap sa kanya. Tila nadibdiban ng higanteng Aleman ang aming sundalo. Ito ay direct assault on a person on authority.Mas pinili nito ang maging mahinahon at mapagkumbaba. Alam nya na nakatutok ang lahat ng camera. Ginamit nya ang kanyang isip.

Nasa loob na sila Sueselbeck nang ako ay nakarating sa lugar pagkatapos na makatanggap ng tawag tungkol sa intrusion nila doon. 

Kinausap ko si Marilou at pinaalalahanan na violation ang ginawa nila: 

"Kung bahay mo pinasok ng tao sa pamamagitan ng pag-akyat ng wall, matutuwa ka ba?"

Ipinaliwanag ko sa kanila na wala sa aming level of influence ang pagbukas sa MDB-SEB Facility para ipakita sa kanila si Pemberton. Hello! How I wish lang. Actually, gusto rin naming makamit ng mga Laude ang hustisya eh. Syempre, nakakagalit ang namamatayan. Pilipino rin naman kami at nakakaramdam ng lungkot ng namamatayan ng kababayan. Ang problema, di ba't US government ang may custody ayon sa VFA? Dagdag pa riyan, suspek din iyon at meron din siyang karapatan. In short, "rule of law" lang dapat obserbahan. Alam ito ng mga abogado! Rule of law....Rule of law!

Pagkatapos kong magsalita, tila nahimasmasan si Marilou ng konti ngunit determinado sa on-camera na aksyon, ayaw nilang kusang lumabas. 

"Kung ayaw nyong lumabas dyan, kayo ay ipapa-aresto at ilagay sa kulungan ng sundalo!"

Sinigawan ako ni Atty Roque: "Ahhh, ikaw ba ang Spokesperson ng US Armed Forces?"Marami syang sinabing masasakit na pananalita. Di ko na pinatulan.

Pati mga kapatid sa media ay naiinis sa nangyari, lalo na sa pambabastos sa aming sundalo na si Tsg Pamittan. Kinausap ko sila na dahan-dahang lisanin ang lugar. Sumama sa akin sina Kuya Bing Formento at iilang taga Defense Press Corps. 

Nang dumating si BGen Arthur Ang, kinausap nya ang grupo. Nasigawan at napahiya din si Gen Ang ngunit sya rin ay nagpakumbaba at kinausap sila ng mahinahon. Mga alas-singko na noon nang pumayag ang grupo na sumama sila sa opisina ni BGen Ang. 

Ang mga kaganapan na ito ang dahilan kung bakit ipinag-uutos ni AFP Chief General Gregorio Pio Catapang Jr. ang paghain ng reklamo laban kay Sueselbeck sa Bureau of Immigration at maging sa German Embassy. 

Naniniwala kasi ang AFP na dapat ang foreign nationals ay dapat sumunod sa lahat ng batas at regulasyon ng bansa na kanyang binibisita. Ang mga violations ni Sueselbeck ay posibleng basehan para sya ay madeklarang 'undesirable alien' at hindi na makakabalik sa bansang Pilipinas.


Ang kwento mga sundalong 'Integree'

$
0
0


Alam nyo bang meron tayong mga sundalo na dating nakikipaglaban sa pamahalaan? Sila ay mas kilala sa generic term na 'Integrees' kagaya ng mga dating mga miyembro ng Moro National Liberation Front (MNLF) at ng Cordillera People's Liberation Army (CPLA).

Dahil sa peace agreement sa pagitan ng pamahalaan at sa MNLF at ng CPLA, napagkasunduang isama sa hanay ng kasundaluhan ang iilan sa kanilang miyembro.

Noong ako ay unang naninilbihan bilang mandirigmang Scout Ranger sa Basilan noong 1998, nakasama ko ang iilan sa mga 'MNLF Integrees' sa aming mga lakad laban sa mga Abu Sayyaf na pinamunuan noon ni Abdurajak Abubakar Janjalani. 

Sa aking pakikipaglaban sa mga bandidong Abu Sayyaf noong taong 2000 sa Sulu, malaking tulong din ang naibigay sa akin ng iilang MNLF 'Integree' na sumama sa ilan kong mga lakad. 

Nang binisita ko ang tropa sa Sulu noong ika-30 ng Oktubre 2014, nakasalamuha ko ang iilan sa mga nataguriang 'Integrees'. 



Sina Private First Class June Rose Mukay at Pfc. Cherryl Fernandez ay pawang tubong Kalinga. Sila ay na-integrate sa Army noong 2012 at naging miyembro ng 5th Infantry Division na naka-base sa Gammu, Isabela. 

Samantala, si Major Abdul Gaffor Asiri ay dati namang tauhan ni Nur Misuari sa MNLF. Sya ay nagtapos bilang miyembro ng Officer Candidate Course Class 19 noong 1998. 

Malayong assignment

Pagkatapos ng kanyang commissionship bilang 2nd LT noong 1998, nalibot na ni Asiri ang Southern Mindanao bilang miyembro ng 1st Infantry Division. 

"Marami na rin akong karanasan sa iba't-ibang posisyon sa Army at nagampanan ko naman ang aking tungkulin sa pinakamabuting pamamaraan na aking makakaya," sabi ni Asiri na anak rin ng isang MNLF. 

Sabi ni Asiri, malugod nyang tinanggap ang kanyang paglipat sa 5th Infantry Division mula sa kanyang assignment sa Zamboanga City mga dalawang buwan na ang nakaraan. 

"Hindi ako nagpakita ng kalungkutan o pag-aatubili kasi alam ko para ito sa aking ikabubuti. Pagkakataon ko na rin iyong makita ang Northern Luzon," ani Asiri na lumaki sa lalawigan ng Sulu. 

Samantala, sina Mukay at Fernandez na tubong Kalinga ay hindi inaasahang mapadpad sa kabilang dulo ng Pilipinas.

Silang dalawa ay panay may asawa at meron nang mga anak na naiwan sa kanilang tahanan. 

"Walang problema sa akin ang assignment ko dito sa Jolo sir. Nais ko ring makatulong na matapos ang mga labanan dito," sabi ni Mukay na ina ng 4 na anak. 

Si Fernandez naman ay nagpakita ng positibong pananaw sa kanyang Jolo assignment. Sya rin ay ina ng isang maliit pang anak na iniwan nya sa pangangalaga ng kanyang asawa sa bayan ng Bunao.

"Natatawagan ko naman sila parati at merong phone signal dito. Alam ko naman na mabibigyan din kami ng pagkakataon na makakauwi sa aming pamilya sa takdang panahon," sabi nya.

Hindi inaasahan ni Asiri na ang kanyang assignment sa kabilang dako ng Pilipinas ay magiging pabor pala sa kanya. 

Nang maghanda ang 501st Infantry Brigade para sa deployment nito sa Sulu, agad syang sinabihan na sumama para makatulong sa mga tropa sa bagong assignment.

"Natuwa na rin ako kasi dito rin pala sa aking bayan ang bagsak ng aking destino. Gusto ko ring matapos na itong problema ng Abu Sayyaf dito. Kahit kapwa Tausug at Muslim ay binibiktima na rin nila," sabi ni Asiri.

Mukha ng karahasan

Sabi ni Asiri, tila ayaw na nyang balikan ang mga masasamang ala-ala ng mga madugong labanan na kanyang naranasan simula noong sya ay bata pa. 

Kasama sya na palipat-lipat sa gubat kasama ang buong pamilya nang nakikipaglaban pa ang kanyang ama sa mga sundalo.

"Nakita ko ang masamang dulot ng karahasan. Naalala ko pa ang nagbagsakan na mga bala ng mortar sa aming paligid na syang ikinasugat ng aking kapatid na babae. Naranasan ko ring kumain ng kung anu-ano na lang na halaman at pati niyog para lang maitawid ang gutom," sabi nya. 

Si Asiri, Mukay at Fernandez ay magkakasamang naninilbihan sa 501st Brigade na naka-base sa Bud Datu sa bayan ng Indanan. 

Kinikilala ng pamunuan  ng kanilang yunit ang kanilang serbisyo bilang sundalo. Hindi na sila tinatawag na 'Integree' kundi mga sundalong Pilipino.

Para sa akin, silang tatlo ay ang simbolo na kapayapaan ang isulong natin sa para sa ating bayan. 


Kuha ang larawan sa pagbisita ni Defense Secretary Voltaire Gazmin at CSAFP General Gregorio Pio Catapang Jr sa 501st Brigade sa Bud Datu, Indanan, Sulu noong ika-30 ng Oktubre 2014.



Dying young as a hero: The story of 2nd Lt Jun Corpuz

$
0
0


Cadet Jun Corpuz developed his leadership abilities when he became the Company Commander of Foxtrot Company, Cadet Corps Armed Forces of the Philippines.


Definitely, it was not an ordinary All Souls Day 2014. I was visiting the tomb of my father-in-law when I received a text message about the death of 6 Army soldiers in Basilan. Again?

I heard that one of the fatalities was a young Army officer who wanted to become a Scout Ranger like me. 

In the initial accounts that I gathered from the ground, I learned that he died as a hero.

I called some friends and colleagues to know more about this man. Gradually, I felt like I lost my own brother.

A proud Ilocano, 2nd Lieutenant Jun Galima Corpuz, 22, was the fourth child among the seven children of Cresencio and Elizabeth, both 49. 

He was a second year BS Engineering student of Don Mariano Marcos State University in Bacnotan, La Union when he decided to enter the Philippine Military Academy in April 2010.

A brilliant mathematician since his college days, he excelled and graduated number 13 in his class. 

Scout Ranger dream

As a PMA cadet, Corpuz dreamed of becoming a Scout Ranger and  yearned to live a life that is full of danger. 

After finishing the orientation course on Scout Ranger combat leadership fundamentals, he was more determined become a 'Musang' (Scout Ranger) himself.

As a PMA cadet, 2nd Lt Corpuz had expressed his intention to become a Scout Ranger. This photo was taken during their field training exercises.

He was motivated by the combat stories shared by his maternal uncle, Master Sergeant Jaime Galima, a battle-hardened Scout Ranger who regularly visited his home when he was still a young boy.

"He told me that he would like to earn the 'tabak' (Scout Ranger qualification badge) one day. He really wanted to become a war hero and a warrior like uncle Jaime," said Emmanuel, 23, his elder brother.

His company commander, 1st Lt Michael Ignario, said that Corpuz volunteered to attend the rigorous 6-month Scout Ranger Course. 

"He was very dedicated in his job and he showed the best traits of a leader. I programmed him to attend the SR Course in the 2nd quarter of 2015,"said Ignario.


Dying a hero

Corpuz was never discouraged by the unfavorable comments from his relatives who said that "soldiers die young".

"I am not afraid to die because anyone will die once God decides to take back his life. I rather die a hero than perish as a 'tambay'," Cresencio quoted him as saying.

He considered his Basilan assignment as the start of the fulfillment of his dream of becoming a warrior-leader. 

He was very excited when he reported for duty as a Platoon Leader of Alpha Company, 64th Infantry Battalion in the war-torn municipality of Sumisip.


2nd Lt Jun Corpuz gamely posed for a photo with Muslim women during a CMO activity in Basilan Province.


Sgt Marvin Paragoso, 33, was one of the two survivors who fought with Corpuz against a numerically superior enemy early morning on Sunday (November 2). 


He said that Corpuz was a very good leader who can easily mingle with the troops. 

"He was a very caring person who readily listened and helped solve our problems. He always found time to interact with us during our leisure time," said Paragoso as he held back tears.

2nd Lt Jun Corpuz was known as an approachable leader who can easily mingle with the enlisted personnel under his command.

Paragoso was with Corpuz during a routine security patrol in Libug village, Sumisip town where the construction of the 64-km Basilan Circumferential Road was ongoing. 

Corpuz and his men saw a high ground that could be used by bandits as a staging ground for their attacks. He decided to clear the  bushy part of the hill by personally checking its surroundings. 

"While climbing the hill, we saw a man who hurriedly left away from the crest. All of a sudden our leading elements were heavily engaged in an intense firefight, hitting some of them. Positioned a few meters from the leading elements,  Lt Corpuz commanded us to provide supporting fires to save them. We fought hard but we were overwhelmed by their numbers."

Sensing that they will be encircled, Paragoso convinced Corpuz to jump towards a ravine and find a covered position as he radioed for reinforcements. 

"I saw Lt Corpuz firing his gun at our attackers while I leaped towards a defilade to escape from the high-explosive rounds that rained on us. I was hit and bleeding so I crawled towards safety," he said. 

When his comrades came after about half an hour, they found the lifeless body of their respected officer. 

He died fighting to save his wounded comrades whom he considered as his brothers. 

Tears flowed as they carried all of the six fatalities back to their detachment. 




"I will never forget a compassionate leader like him. True to his word, he left no one behind," said Paragoso, a native of Cotabato.


Provider

A construction worker himself, Cresencio said that Jun supported the family during its trying times. 

"After his PMA graduation, he loaned an amount so that his mother can pay all the debts that she incurred while sending all our children to school," he said.

Cresencio also said that Jun acted like a mentor to his other siblings. 

"He was the one who encouraged them to study well and become a better person. He event encouraged his brothers to take the PMA entrance exams," he said. 




** Photos were taken from the FB account of 2nd Lt Jun Corpuz (with permission from his family members)

Battle-scarred Scout Rangers: The story of the next breed of Army warrior-leaders

$
0
0
My souvenir photo with 1st Lt Michael 'Mike' Asistores of the 1st Scout Ranger Company. He was my student in both Rifle and Pistol marksmanship training that I conducted for the members of PMA Class of 2007.


When I visited the battlegrounds of Sulu two weeks ago, I looked for the soldiers whom I worked with in this Abu Sayyaf-infested island exactly fourteen years ago.

As a certified 'Santolan warrior' (garrison duty personnel) nowadays, I missed the company of soldiers who spent time with me in the boondocks of this historic island province, the location of the battle for Bud Daho and Bud Bagsak in the early 1900s.

My photo as a frontline leader that was taken in Hill 509 in the boundary of Patikul and Talipao. Behind us is Mt Munggit. I was facing the direction of Mt Tunggul, Mt Gasam and Mt. Sinumaan. The forested area in this complex is known to be the favorite hiding place of the legendary Radulan Sahiron a.k.a. Commander Putol. 

After scaling Mt Sinumaan in Patikul, I posed for a photo with my mistahs, 1st Lt Eric Sales (left), the former Commanding Officer of the 1st Scout Ranger Company; and, 1st Lt Clifford Cordova, the Commanding Officer of the 19th Scout Ranger Company. Behind us are the low-lying areas of Tanum, Igasan and Taglibi in Patikul town. Eric and Clifford were my buddies when we clashed with Radulan's group in Bgy Baunuh, some 3 kilometers away, northeast from where we stood.


During my recent visit, I was lucky to meet three Musangs (Scout Rangers) whom I had mentored before. 

One of them was 1st Lt Michael 'Mike' Asistores, 30,  the Officer-in-Charge of the 1st Scout Ranger (We Dare) Company. 

The two others, Sgt Quipot and Sgt Cerezo, were my former warriors in the 10th Scout Ranger (We Lead) Company. 

Sgt Castro Kitong, 38, was also a former subordinate but he was not able to come to Bud Datu during my visit at the headquarters of the Joint Task Group Sulu. 

When I mingled with my fellow Scout Rangers during my visit in Sulu, I felt like joining the next combat patrols. My former subordinates, Sgt Cerezo and Sgt Quipot, flanked me in this photo. Also in photo is Medal for Valor awardee, Col. Cirilito 'SJ' Sobejana (2nd from left)


After hearing their personal accounts, I am proud to share the story of Lt. Mike Asistores, a Musang and my marksmanship student,  who followed my footsteps to become a warrior-leader in the First Scout Ranger Regiment. 

Asistores and  Kitong, like many battle-hardened Scout Rangers, are distinguished warriors whose bravery in combat have inspired many soldiers and civilians alike.

Battle-scarred warriors

When he sustained a shrapnel wound in the bloody encounter with more or less 300 Abu Sayyaf bandits in Talipao town early afternoon on November 14, 2014, 1st Lt Mike Asistores of Rizal, Cagayan, became a certified battle survivor. He is bearing several scars including a wound on his face.

It was the third time that he was wounded in his career as an Army leader after graduating from PMA in 2007. He said that he is very lucky to have evaded the claws of death in the past years. 

"By God's grace, he always protected me. Also, our tactical training in the Scout Ranger Training School has equipped us with mission-essential skills and can-do attitude which are needed in the field," he said.  

When his unit was tasked to track the elusive bandits in the hinterlands of Patikul, he knew that he would be facing real-life dangers. Having experienced at least 10 armed encounters, he is no stranger to death-defying actions. 

Meanwhile, Sgt. Castro "Caster" Kitong, was awarded the Wounded Personnel Medal (WPM) when he was first wounded as a Private of the 10th Scout Ranger Company that I commanded from 2000- 2001.

He fought heroically when my unit figured in a 6-hour firefight against more or less 200 Abu Sayyaf bandits in Balatanay, Basilan on October 7, 2001.

I can vividly remember Kitong as the one whom I ordered to crawl an Abu Sayyaf position to grab an M60 Machinegun.

He bravely advanced forward with militiaman Leonardo Orozco while I engaged the bandits in a shootout to provide them covering fires. 

He successfully took away the prized machinegun but he sustained a minor wound on his side and thigh. 

As a personal witness to his exceptional bravery in combat, I did not hesitate to recommend him for the Gold Cross Medal, the third highest combat medal.

I was not surprised that Kitong would emerge as one of the trustworthy NCO-leaders of the 1st Scout Ranger Company in one of the bloodiest firefight that the unit got involved in its unit history.  

I am proud to learn that Caster had become a reliable combat leader. Still believing our original company motto,"Walang iwanan!", was shot in the abdomen while fighting it out with bandits who assaulted their position.

Leader's recon

To gather more information about the enemy and the terrain around Bud (Mount) Bagsak and Bud Tunggul in the boundary of Talipao and Patikul, Lt Asistores directed his Platoon Leader, 2nd Lt Dante "Esprite" Espiritu, to go on reconnaissance patrol. 

"We are aware that the bandits were hiding somewhere in the forest but we could not pinpoint their actual locations. Our tracking skills were put to test again and again," he said. 

Moving stealthily through the dense forest, Lt Espiritu and his men scoured the forest floors, analyzing the ground disturbances. 

About a hundred meters from the unit's rally point, they spotted 20-30 bandits in a makeshift hut near Bud Bunga in the boundary of Talipao and Patikul.  

The recon elements were observing the bandits who are resting in a hut. Espiritu and his men were only about 10-15 meters away from them. 

The designated surveillance elements observed closely behind the shrubs and bushes served as their concealment. 

"When they told me that they had spotted the bandits, my heart was pounding heavily and I felt like warm blood circulated around my body. I know that the time for reckoning is finally reached," he said.

"Unfortunately, a bandit walked towards their hide site. Esprite had to make quick decisions," he added. 

Instead of linking-up with the recon elements to finalize their attack plan, he suddenly heard staccatos of gun fire near the position of Lt Espiritu at around 2:00 pm. 

"Di na maantay ni Sprite na dumugtong ako sa kanya sir kasi maapakan na sila ng kalaban na papunta sa kanilang taguan para magdumi. Nag-command na agad sya na i-engage na ang mga kalaban na iilang metro ang layo sa kanilang harapan," said Asistores. 

The Rangers dominated the fight as they shot all targets in front of them using selective fires, supported by the grazing fires of their light machineguns. 

Unknown to them, all surrounding hills nearby were occupied by at least 300 bandits led by 5 notorious leaders such as Radulan Sahiron a.k.a. Commander Putol, Hairullah Asbang, Jurim Hussein, Hatib Sawadjaan and Juli Ekit. 

Asistores said that Espiritu called for reinforcement minutes into the firefight after incurring at least two casualties.

"I could hear Esprite's voice over the radio amidst the heavy volumes of fire from various directions. They were almost surrounded by the enemy," said Asistores who was only about a hundred meters away. 

'Pintakasi'

Having experienced the 'pintakasi' (attack from all directions) tactics used by the Abu Sayyaf in Basilan, Asistores promptly assembled a platoon to help his heavily engaged men. 

His novice platoon leader (PL) , 2nd Lt Matt Binias, 23, a native of Iloilo, was with him. A graduate of PMA Class of 2014, Binias look up to him as a mentor. 

"I told my subordinates to ready their weapons. I told Matt to stay focused and trust our well-experienced subordinates.We approached cautiously from the west of the engaged troops, our guns locked and loaded." 

While approaching the encounter site about 20 minutes later, Asistores and his men saw the bandits who were attempting to outflank the position of Lt Espiritu. They were unaware that the Rangers led by Asistores were coming from behind.

"The bandits wanted to annihilate the platoon of Esprite by attempting to surround them, so I positioned my platoon about 30-50 meters behind the bandits to join the fight," he said. 

He said that he could not allow the enemy to rout his recon elements. He considered his subordinates as his brothers and friends.

"Nang nakapwesto na kaming mabuti, pinaputukan na agad namin sila. Nabulaga namin sila at marami kaming napatumba sa kanila."

Asistores said that an hour into the firefight, he realized that more and more bandits came to attack his platoon. He noticed that there were plenty of M203 grenade launcher rounds that exploded around them. 

"Bullets rained on us. There were too many of them. I knew it was another attempt to surround my position."

Asistores also said that the bandits met them frontally despite being met with fires. 

"The young-looking bandits were very daring and unmindful of our fires. They kept advancing towards our position despite being hit repeatedly. They were very ferocious and daring," he said. 

Finding himself in the middle of overwhelming enemy fires, Asistores called for more support from his battalion commander, Lt Col Eugene Boquio. One by one, he saw his men bloodied after being hit by the enemy. 

"I yelled at my team leaders amidst the intense exchange of fires. I directed Sgt Tumala to direct some of our personnel to extricate the wounded."

Seeing the dead and wounded soldiers around him, Asistores pressed the fight by rallying the remaining soldiers to hold their line to provide support as the casualties are being evacuated. 

After about 2 hours of dodging bullets, he was hit near his arm pit. He felt that something pierced through his flesh but he maintained his composure to inspire his men. He kept shooting at the bandits who tried to come near him.

"One of my team leaders, Sgt Kitong, came to my side and helped me control our remaining troops. He was very concerned when he saw that I was already bloodied," said Asistores. 

Asistores also said that he was lucky to have brave NCO (non commissioned officer) leaders in his company. 

"I credit my NCOs for keeping the integrity of my unit. Aside from Sgt Kitong, my platoon sergeant, SSgt Tumala, was among those who exhibited conspicuous courage by running from one team's position to another to provide leadership amidst the volley of fires," he said. 

Asistores said that 2nd Lt Binias performed very well during  his baptism of fire. 

"He ably led a handful of men to suppress the advancing bandits as I supervised the extrication of our casualties towards the rear. He fought courageously and he successfully prevented the enemy from surrounding our position," he said. 

When I talked to Kitong, he was in high spirits despite having difficulty sharing his experience. He said that he lost three of his team members in the fiercest battle that he experienced in his life.

"I am saddened by the deaths of my dear teammates. I did my best to save them all but God has plans for them," said Kitong, a proud son of Ifugao.  

Drug-crazed juramentados

Meanwhile, Asistores said that the Abu Sayyaf 'borrowed' their courage from the marijuana leaves that they smoked before the firefight. 

His men recovered the left-over of smoked marijuana leaves in the encounter site. 

"That solved the puzzle about their bravery in combat. They were high on drugs. They were drug-crazed fighters," he said. 

Perhaps a coincidence, the encounter took place a few hundred meters away from Bud Bagsak where the historic battle between the American forces led by Gen John 'Blackjack' Pershing and the Tausug warriors took place over a century ago.

Known as the juramentados, the marauding Tausug warriors led the Americans to invent the much powerful Cal. 45 pistol, in order to stop the bolo-wielding Moro fighters.

Based on the recent accounts about drug use, the Abu Sayyaf bandits certainly could not copy the bravery of their ancestors.

Heroes

Asistores said that he considers all five men who paid the ultimate sacrifice as his personal heroes. 

"They have shown us that the true spirit of the Scout Rangers. Walang iwanan. They died fighting for the country with their combat boots on," said Asistores, who was first wounded in an encounter with NPA bandits in Lingig, Surigao del Sur in 2008. 

He also said that he and his men who are now recuperating in the military hospital in Zamboanga, are all willing to come back to Sulu and rejoin their beloved unit. 

"I will gladly go back and be with my men in the frontlines. We must crush the Abu Sayyaf and end its kidnapping business," he said. 

Major encounter


Col Alan Arrojado, the commander of the Joint Task Group Sulu is confident that the AFP can gradually decimate the Abu Sayyaf ranks. 

He also said that the Abu Sayyaf has nowhere to hide if the civilians will cooperate with the military in identifying them and pinpointing their jungle hideouts. 

He said that among those who died were notorious leaders Hairullah Asbang, the brother-in-law of Radulan Sahiron and Juli Ekit. 

Arrojado said that his unit has accounted 10 dead bandits and 15 wounded.

Arrojado also said that all of the injured soldiers have been evacuated to the hospital as of 10:00pm last night (Nov 14). He declined to name the casualties until the nearest kin are notified by the First Scout Ranger Regiment. 

He said that more troops were poured in the peripheries of the encounter area to block the Abu Sayyaf's escape routes.


More support

AFP Chief General Gregorio Pio Catapang Jr. has expressed his condolences to the family members of the 5 fallen heroes.

"Please allow me to express my heartfelt condolences to those who lost their loved ones while fighting for the country. I thank them for their selfless service," said Catapang. 

Catapang promptly ordered his senior staff officers to send medical teams, mission-essential equipment and additional supplies for the troops. A C-130 was put on standby to bring them to Sulu today (Nov 15.)

He also said that he wanted to recognize the bravery of the Scout Rangers during his visit next week.

"I want to personally pin the Gold Cross Medals to all deserving warrior-leaders who displayed conspicuous courage in this particular firefight. Their bravery must be emulated by all soldiers."



The AFP's 'badass' fighter: Cpl Leonardo Orozco

$
0
0

Si Cpl Leonardo Orrozco (kaliwa) ay kasalukuyang naninilbihan sa Basilan Province. Kasama nya sa larawan si Lt Col. Elmer 'Tex' Suderio, ang pinuno ng 3rd Scout Ranger Battalion. Bilang CAFGU guide ng aking unit, si Orrozco ang nakapagbigay ng malaking combat score para sa 10th Scout Ranger Company na aking pinamunuan, kaya nahirang itong Best Company for Operations noong taong 2001. (3rd SRB photo)   


Meron na akong naibahaging kwento ng kagitingan at kabayanihan ng mga mga kasundaluhan at mga CAFGU na katuwang namin sa pagsugpo sa karahasan ng mga terorista na bumibiktima sa mga mamamayan sa kanayunan. 

Isa sa matagurian kong 'Badass' na sundalo ay ang mangangaso (hunter) at miyembro ng CAFGU na si Cpl Leonardo Orozco. Bakit sya 'badass'? Ganito yon: Sya ay kalmado lang pero mataas ang kumpyansa sa sarili, 'tuso sa labanan', mataas ang level ng survivor instincts; at, higit sa lahat ay hindi nakikitaan ng nerbyos sa mga nakaambang panganib kahit sa gitna ng putukan! Napatunayan ko ang lahat ng iyan sa pinakamadugong engkwentro na aking  naranasan noong aking kabataan. To know more about him, you may also see these links:

1) Meeting Orrozco  http://rangercabunzky.blogspot.com/2013/10/my-most-memorable-combat-action-leave_11.html

2) Fighting with Orrozco. http://rangercabunzky.blogspot.com/2013/10/my-most-memorable-combat-action-leave_13.html 

                                     
Binisita ko si Sgt Castro Kitong, ang dati kong tauhan sa 10th SRC na nasugatan sa engkwentro laban sa mga bandidong Abu Sayyaf sa Talipao, Sulu noong November 2014. Si Kitong ang Private na ka-buddy ni CAA Orrozco na aking naatasan na dakmain ang M60 Machine Gun sa gitna ng bakbakan namin sa grupo nina Abu Sabaya noong October 7, 2001. 


Bago pa man ang aming engkwentro, meron na syang naipakitang katapangan at kagalingan sa recon operations. Kasama ang kanyang kapatid, nagapang nilang dalawa ang pwesto ng mga Abu Sayyaf na pinamunuan ni Hamsiraji Salih sa Bgy Makiri, Isabela City, Basilan. Kahit Cal 45 pistol lang ang dala nila, nilapitan nila ang mga bandido upang manmanang mabuti ang kanilang ginagawa. Sa kanilang pagtitiyaga, napag-alaman nilang nasa hiwalay na pwesto ang 4 bandido na naglilinis ng Cal. 50 Heavy Machine Gun! Napagkasunduan nilang agawin ang Cal. 50 HMG kaya gumawa sila ng diskarte. Naghiwalay sila ng pwesto at kinasahan ng pistola ang mga bandido. Malakas ang apog no?

Buong loob na sinigawan ni Orrozco ang mga bandido.

"Hoy, napaligiran na namin kayo! Sumuko na kayo kundi ratratin namin kayo ngayon din!"

Sa sobrang nerbyos, nabitawan ng mag bandido ang mabigat na machinegun at kumaripas ng takbo para iwasan ang ratrat ng 'maraming' sundalo. Ito ang kinuha nina Orrozco na pagkakataon para naman ay pulutin ang napakabigat na baril ay itinakbo paakyat sa high ground, palapit sa pwesto ng kanilang mga kasamahan. Nganga ang inabot ng mga Abu Sayyaf.

Sa ikatlong pagkakataon, halos dalawang buwan lamang pagkatapos na sya ay masugatan sa aming engkwentro sa Balatanay, nagapang uli ni Orrozco ang mga bandido at nakita ang grupo ni Hamsiraji malapit  sa Bgy Balawatin-Bgy Makiri area. Dahil nasa Sampinit Complex ako sa mga panahong iyon, sa Light Reaction Company nya ibinigay ang impormasyon na nagbunga ng isang matagumpay na engkwentro na pinangunahan ni Cpt Toto Dela Cruz. Timbuwang ang mga bandido at nakuha ang 90mm Recoilless Rifle, iilang matataas na kalibre ng baril at pati ang  na-recover na Raytheon Thermal Imager mula sa tropa ng 10th IB ay nabawi mula sa mga terorista.

Dahil sa kanyang kakaibang tapang at galing sa patrolling missions bilang CAFGU, inirekomenda ko si Orrozco na ma-enlist sa Philippine Army noong taong 2002. Pinagawaran din namin sya ng pinakamataas na parangal para sa isang CAFGU na kung saan ay mismong si Presidente Gloria Macapagal Arroyo ang nagsabit sa kanyang medalya.

Sa tingin nyo, matagurian ba syang 'badass' na sundalo? Saludo ka ba sa kagalingan nya?


How to apply for an Australian Tourist Visa (Sub-Class 600)

$
0
0

I posed for a souvenir photo with American tourists during my visit at the Opera House in Sydney, Australia in November 2005.

Most of the times na ako ay nagkaroon ng opportunity na mag-travel, iyon ay official mission bilang parte ng aking trabaho sa Armed Forces of the Philippines. There are three examples na ako ay nasa official mission: 1. Ang pag-attend ng military courses; 2. Ang pagsali sa shooting competitions o Dragon Boat races; at, 3. Ang pag-inspect ng military equipment na binili ng AFP sa ibayong dagat. 

Ang privilege ng official mission ay halos hassle-free ang pag-proseso ng mga papeles lalo na sa pag-apply ng visa. Merong opisina at mga personnel na nag-aasikaso nito sa embassy ng bansang pupuntahan at ang kailangan lang naming gawin ay i-submit ang kumpletong requirements. May pagkakataon na mabilisan ang pag-proseso ng visa dahil na rin sa biglaang mga lakad. 

Sa una kong pagbisita sa Australia noong 2005, ako ay miyembro ng Philippine Army Shooting Team na lumahok sa Australian Army Skill-at-Arms Meeting (AASAM) na ginanap sa Singleton, New South Wales. Dahil official mission iyon, wala akong matandaang proseso sa pag-apply ng visa maliban sa pagpasa ng aming passports at pag-fill out ng application forms. 

I was the Team Leader of the Army Shooting Team when I first visited Australia in 2005. This photo was taken during the action-packed Squad Assault shooting match which was physically challenging but a rewarding experience for us. Seeing new places was only a bonus for us.


Ranger Cabunzky's Steps

I am aware that there are plenty of blogs out there that can be used as reference in applying for an Australian tourist visa. Sa mga nabasa ko, parating may kulang na impormasyon kaya hayaan nyong ipamahagi ko ang sarili kong experiences kamakailan lamang. Ayokong ituro sa inyo ang pang-techie na Online Processing ng visa dahil baka magkakamot ulo lang kayo sa pagkalikot ng computer sa pag-attach ng mga files na i-submit at sa pagbibigay ng Credit Card details ninyo para sa pagbayad. Dito na tayo sa less hassle na proseso. However, kung nasa malayong lugar kayo, konting cost and benefit analysis ang gagamitin para magdesisyon kung mag-online processing ka or mag-byahe ka ng oras-oras papuntang VFS Global office.

Isa-isahin ko sa inyo ang Ranger Cabunzky's steps sa pag-apply ng tourist visa:

1. Una, siguraduhin mo muna kung talagang pupunta ka ba sa Australia! Simple di ba? Bakit ka mag-apply kung di ka naman pupunta!

2. Alamin mo kung ano ba ang dahilan kung bakit ka pupunta doon? Mag-selfie ka lang ba sa mga kangaroo at Tasmanian Devil sa loob ng isang linggo? Inimbitahan kang mag-date ng iyong Australian girlfriend? Doon mo ba panoorin ang Heneral Luna? 

3. Paano mo suportahan ang iyong pagliliwaliw? May sarili ka bang business na kumikita? May pamana ka ba kay Bill Gates na nakaimbak sa iyong bank account? Ang sweldo mo ba ay sapat na pambayad ng air fares, pagkain at pang-hotel? May manlilibre sayo na tao, company o ang gobyerno ng Pilipinas?

4. Wala ka bang nakakahawang sakit? Wala ka bang naging kaugnayan sa ISIS o Abu Sayyaf o mga kilabot na kriminal? Pag YES ang sagot, ma-disapprove ka lang pre!

5. Bisitahin ang website ng Australian Embassy Manila para alamin ang mga basic requirements ng specific visa type na iyong aplayan. I-click ang 'Visas and Citizenship'. Halimbawa, ikaw magliliwaliw ng iilang araw sa Australia, ikaw ay mapapabilang sa temporary visitor na pwedeng mag-apply ng tourist visa. I-down load at i-fill-out ang Form 1419. Fill out mo ito gamit ang 'All caps' na pagkasulat. Bawal ang sulat na style na pang-doctor ha (Iyong tipong sya lang nakakabasa) kasi baka ma-disapproved ka lang. Kung may kasama sa byahe na anak na less than 18 years old, i-down load at fill-out ang Form 1229. Just in case na di magsasabay ng byahe, ang magulang na hindi kasama sa byahe ang mag-fill out at pipirma ng application forms ng bata.

6. I-down load ang Visitor Visa-Tourist Stream (Sub-class 600) checklist at i-fill out ito. Magsisilbi itong guide paano kumpletuhin ang mga requirements kagaya ng:

    6.a. Personal documents
        
          6.a.1. NSO-certified birth certificate;
        6.a.2. Notarised photocopy of your passport (including bio page na kung saan makita ang iyong passport photo at details, visas na na-grant lalo na ng OECD countries, entry/exit stamps na nagpapatunay na bumabalik ka tuwing may travel abroad);
          6.a.3. Passport photo. Magsuot ka ng polo shirt o kaya manghiram ka ng coat sa kodaker na nasa kilalang photo studio. Actually, sabihin mo lang na para sa Australian visa, alam na nila iyon. Handa ka ng 2 photos.
    
    6.b. Financial documents

      6.b.1. Certificate of Employment mula as Personnel Department o G1/S1 sa military organization. Data nakabanggit magkano tinatanggap mong monthly salary. 
           6.b.2. Photo copy of your payslip sa loob ng 3 months.
      6.b.3. Pakuha ka ng Bank Statement at Bank Certificate ng sarili mong bank deposits. Di naman requirement na milyones ang  laman ng bangko ngunit mas maigi kung tipong sobra pa sa  pang-return  flight  air fare ang laman ng bangko mo. 
       6.b.4. Kung may sponsor ka na tao o business firm, magpagawa ka ng Certification na suportahan nya ang lahat ng gastos mo sa Australia. Maaaring hingan din ng Bank Certificate at Bank Statement ang iyong sponsor.
           6.b.5. BIR Form 2316 (Income Tax Return).
           

    6.c. Other supporting documents

          6.c.1. Invitation Letter from your contact in Australia. Halimbawa, kung competition ang pupuntahan, hingan mo ng Official Invitation ang organiser mismo. Kung individual ang nangimbita sayo, pasulatin mo sya ng invitation letter na inaanyayahan ka nya sa kanyang lugar para magliwaliw. Data may photo copy ka ng mga katibayan  sa kanyang pagkatao kagaya ng birth certificate, marriage certificate,  at government-issued ID card. Kung wala namang nangimbita sa iyo, syempre di mo na kailangan ito. Ang i-prove mo lang ay lab na lab mo lang talaga magliwaliw pero babalikan mo ang naiwang trabaho, pera sa bangko at ari-arian, at syempre ang mga mahal mo sa buhay!
     6.c.2. Kung competition ang pupuntahan, isang Certification na parte ka sa delegation para sa palaro na pupuntahan. Sa aming mga Dragon Boat Federation members, magagamit ang official ID's namin sa aming Club.
          6.c.3. Kung may kasama sa byahe na anak na less than 18 years old:
                 6.c.3.1. Sumulat ng International Travel Authority na pipirmahan ng non-accompanying parent, at ito ay ipa-notarize. 
          6.c.3.2. NSO-certified marriage certificate na magpapakita na kayo nga ang magulang ng bata. 

7. Tawagan mo ang VFS toll free hotline +632-790-4900 o subukang gamitin ang Price Estimator sa Australian Embassy website para sa Visa Fees na babayaran. As of October 9, 2015, ang bayarin para sa tourist visa (Sub-class 600) ay nasa P4,900.00 (depende ito sa exchange rate ng Aus Dollar). Kung ano ang sasabihing latest rate ng visa fee, ito ang bank checque na iyong ipahanda sa bangko, payable sa 'Australian Embassy'. Ilagay mo ang iyong full name at passport number sa likuran ng tseke.

Actual sample of the Manager's Check that I paid to VFS Global. You can get one from any bank near your location.

8. Kahit plano pa lang ang pagbisita, gumawa ka ng sample itinerary paano ka magbyahe papunta doon at pabalik. Ilagay syempre ang estimated time of departures (ETD) at estimated time of arrivals (ETA) at kung saan ang entry point/exit point. Kung meron ka nang round trip air tickets, astig ka tsong, probably ay aprubado ka na!

9. Gumawa ka ng Cover Letter addressed to Australian Embassy. Direct to the point lang ang sasabihin: Sino ka at saan ka nagtrabaho, bakit ka pupunta sa Australia, ano ang request mo na visa (single entry or multiple entry) at good for 3 months, 6 months o 12 months ba gusto mo. Wag mo nang pahabain ang letter at lagyan ng hi-fallutin words na tila ay si William Shakespeare ang may akda! Para sa anak na less than 18yrs old, ang magulang ang gumawa at pumirma sa cover letter.

10. I-arrange mong mabuti ang mga dokumento at ilagay sa folder. Wag kalimutang isama ang Manager's Check na pambayad sa processing fee. 

11. Ang mga papeles ay i-submit sa VFS Global sa Eco Plaza Building , Pasong Tamo Extension, Makati City (mas malapit ito sa bandang Gate 3 ng Fort Bonifacio). Pwedeng ikaw mismo magdala o ang iyong authorized representative. Pwedeng walk-in o magpa-appointment sa VFS through their website.
       11.a. Kumuha ka ng number sa front desk bago ka pumasok sa processing center;
        11.b. Patayin ang cellphone. Bawal kumuha ng mga photos o gumamit ng telepono sa loob. Wag magpasaway;
            11.c. Antaying tawagin ang iyong numero sa TV screen at public address system;
     11.d. Kung gusto mo ng SMS advisory ng iyong application, bayad ka ng additional P730.00. I-indicate ang phone number for SMS at confirm email address for future correspondence. Ipadala through email ang balita kung approved o hindi ang application. 

12. Ang processing time ay more or less 15-20 minutes lamang kung organisado lang mga papeles na dala mo  Antayin ang resibo.


13. Antayin sa iyong email ang copy ng iyong Visa. I-print mo lang iyon, you are good to go na. Kung gusto mo na itatak ito sa iyong passport, additional na bayad iyon.

14. Magdasal ka na ma-approve ang application.


Lumads flee after NPA bandits murdered their tribal chieftain

$
0
0
NPA VICTIMS. Members of the Talaandig tribe took refuge in a temporary shelter in Cabanglasan town, Bukidnon after escaping from the NPA bandits who attacked and killed their tribal chieftain in  their hinterland community in Agusan del Sur on October 3, 2015. They walked for at least 10 days before reaching this village in Bukidnon. (8th Infantry Battalion photo)



Immediately after the brutal killing of their revered datu (tribal chieftain) on October 3, 2015,  Talaandig tribesmen hastily abandoned their homes in La Paz town, Agusan del Sur, making it a ghost town. 

Datu Manlomakad (a.k.a. Lilongan Bucalas), the acting tribal leader,  said that he led the adults in gathering the women and children as  more or less 200 heavily-armed NPA bandits stormed their community in  Katalawan village. 

"We were very scared after witnessing the death of Datu Manhadukan Sandigan. We had no other option but to run and save ourselves from the NPA killers."

Datu Manlomakad led his tribe during their 'great escape' from the NPA bandits who attacked their community on October 3, 2015. (8th Inf Bn photo)

He said that the NPA wanted to terrorise them because of their non-cooperation.

"They brutally killed our tribal chieftain who was unarmed and helpless. They punished him with death for continuously refusing to support the NPA," he said.

Great escape

Without any belongings, 86 lumads (indigenous people) escaped from their NPA attackers by rushing towards the thick foliage amidst the chaos and confusion. They were traumatised by the gruesome killing of their datu who became the 11th NPA victim  from their tribe since 1992. 

Avoiding established footpaths, Datu Manlomakad narrated that they walked through the dense jungle without any food provisions. They arrived in Freedom village in Cabanglasan town, Bukidnon on October 13.

"We survived on anything that we found edible along the way. We are happy that we were able to reach the homes of our relatives here in Cabanglasan."


Lt. Col Lennon Babilonia, the Commanding Officer of the 8th Infantry Battalion, immediately dispatched a team of soldiers to assist the local government in providing support for the distraught lumads.

He said that Datu Manhadukan is the third NPA victim in a month. In September 2015, two lumads from the Talaandig tribe were killed by  NPA bandits while gathering food in a forested area in Valencia, Bukidnon.

"We are saddened by these senseless violence against the lumads who refused to join the New People's Army. We will provide support to the local authorities who are now attending the needs of the evacuees," he said. 

NPA atrocities


Manlomakad said that the NPA bandits started attacking their community about twenty years ago because of their refusal to join the armed group.  

Feeling helpless against the heavily armed bandits, Manlomakad is pleading for help from the government. As the new tribal leader, he could be the NPA's next target.

"We are asking the help from our government to protect us from the  New People's Army. We only want to live peacefully while preserving our way of life and culture," said Manlomakad.

The AFP has accounted at least 360 lumads who had been killed by the New People's Army since 1988. 

The most notable NPA atrocity happened in Digos, Davao del Sur on June 25, 1989 when at least 40 people were massacred by NPA bandits led by Amado Payot a.k.a. Benzar. 

Agusan lumads line streets to honor slain mayor

$
0
0


LORETO, Agusan del Sur---At least a thousand of lumads (indigenous people) line the streets to pay respects to the slain mayor of this hinterland town who was brought back here for a 3-day mourning on Friday (October 23).

A 30-vehicle convoy that carried the remains of Mayor Dario Otaza, 53, and his 27-yr old son, Daryl,  left Bollozos Funeral Homes in Butuan City at around 8:00am. Among those who accompanied the group were local officials, members of the security forces and lumad leaders.

In Bunawan town, students of a public school joined the estimated 300 people who released white balloons as the vehicles passed by.

Mayor Edwin Cox Elorde, Bunawan town’s chief executive, said that Otaza is one of the best leaders in the province.

“He has accomplished so much in his 2-year stint as town mayor. Aside from his successful implementation of badly needed infrastructure projects, he was also able to convince at least 250 NPA members to lay down their arms and go back to mainstream society,” said Elorde, a close relative of Otaza.



As the convoy approached Loreto town at around 2:45 pm, more and more people took to the streets, waving white flaglets to pay their respects to the Manobo leader who gave them hope and inspiration.

Hundreds more residents patiently waited at the town hall as the hearse carrying the coffins entered the premises at around 3:20pm. River of tears flowed as six pallbearers transferred the coffins at the receiving area of the town’s administration building.


Mayor Salimar Mondejar of Veruela town said that Otaza was a big loss for the Manobo tribe and the indigenous people as a whole. He said that it is time for the lumads to be united for peace.

“We are all brothers. We should not kill each other to push our our own beliefs and purposes,” said Mondejar who is himself a lumad.

Murder raps

Also on Friday, the provincial police has filed a string of criminal cases such as kidnapping, robbery and murder against NPA personalities at the City Prosecutor’s Office in Butuan City.

Cpt Patrick Martinez, the spokesperson of the Army’s 4th Infantry Division, said that among those who are currently facing criminal cases are Rene Catarata (Hector Tindugan) and 7 others who were known only through their aliases (Mar, Janib, Cyrus, Thursday, Charlie, Max, and, Igan/Noel. A certain Leonardo Cancamo, the owner of the Starex van that was used by the NPA, was also included in the charge sheet.

Martinez said that the affidavits of the witnesses were taken by police investigators and were reviewed by Hon. Nemeson Canete, the DOJ prosecutor.

NPA lumads

In another development, the Army’s 10th Infantry Division based in Compostela Valley reported that 5 lumad leaders of the New People’s Army have recently surrendered to its subordinate line units. Captain Ryan Batchar, the division spokesperson said that among those who surrendered on October 20 are known by their aliases as Idol, Ian, John-john, and Anjie.

Lumad groups are currently fighting a faction of their fellow lumads who have remained with the NPA. As of today, the Army has accounted at least 360 lumads who had been killed by the New People’s Army since 1988. 

It can be recalled that there were lumads in CARAGA region who joined the NPA after signing the Magdel-ay agreement in 1994 but most of them bolted out of the armed group after the NPA cancelled the agreement in 2004 due to disagreements over the control of resources inside the ancestral domain

10 things a Scout Ranger warrior does to fight boredom (Part 1)

$
0
0




Para sa mga sundalong naka-deploy sa frontlines na kalimitan ay malalayo sa kabihasnan, ang pagpapanatili sa mataas na level ng morale ay isang malaking challenge. Ito ay kasama sa hamon ng isang lider kagaya ng mga opisyal at non-commissioned officers na syang may responsibilidad na maisakatuparan ang mga iniatas na misyon ng yunit. Dito nakikita ang diskarte ng lider paano timbangin ang personnel welfare at mission accomplishment.


Ang buhay sa field ay magkahalong excitement, lungkot at saya. Para sa mga bagong graduate na mga sundalo (opisyal o enlisted personnel), ang field assignment ay isang adventure at isang karangalan ang mapasabak sa makatotohanang bakbakan. Kung paano maging malungkot o masaya ang isang sundalo, depende ito sa personal nyang diskarte o sa kanyang opisyal na nagdadala sa kanila. Kung negatibo ang attitude, normal na ang kalungkutan at kaakibat na stress,  lalo na sa mga panahong sunud-sunod na nasasaksihan ng tropa ang madugong bakbakan. Samantala, kung positibo ang pananaw, madali ang pagpapasaya sa sarili sa munting pamamaraan. 

Sa unang bahagi ng aking kwento, unahin kung ilahad paano namin pinapasaya ang aming sarili lalo na kung nasa gitna kami ng kagubatan naka-destino.

Ang tanong: Mapapasaya mo nga ba naman talaga ang iyong sarili kung nakakalungkot ang iyong kapaligiran? Para sa akin, ang sagot ay umaalingawngaw na Yes. Nasa diskarte lang talaga iyan. Basahin paano namin pinapasaya ang sarili. Drum rolls please! Djaraaaan! 

1. Manghuli ng niknik o lamok. Alam nyo, nakakabwisit ang maliliit na demonyong ito dahil maliban sa makati kumagat, nakakainis na makitang nahihigop nya ang iyong dugo. So, paano mo mapasaya ang sarili? Hmmmm. Bawian mo sila. Dahan-dahan mo itong hulihin gamit ang daliri, ilapit sa iyong tenga bago pisatin. Prrrrt! Dinig mong nadurog ang kanyang buto-buto kung meron man sya. Another technique ay kumuha ka ng insect repellent at isawsaw mo ang bunganga nya doon. Minsan kasi duda ako na nagsusuot sila ng face mask kaya sugod pa rin kahit naghilamos ka ng repellent! Isa pang diskarte, wag mo syang patayin kundi ilapit sa iyong bibig at bulungan nitong orasyon bago ito pakawalan: "Tutuliin ko kayong lahat kung bumalik kayo sa akin!". Di ba, bawi-bawi lang? Nakangisi ka na pagkatapos noon.

2. Langaw Sniping. Gamitin ang elastic band o lastiko, pitikin mo ang mga langaw na mahilig dumapo sa iyong pagkain. Nakakatuwa na timbuwang sila pag inabutan ng lastiko. Magsama ka ng ka-buddy at paramihan kayo ng bodycount. Ang saya di ba?

3. Limatik torture. Ipunin mo yong mga limatik na mahilig pumasok sa combat boots at naninipsip ng dugo. Maglagay ng konting tubig sa cellophane, ipabula gamit ang panlabang sabon at palanguyin ang limatik hanggang isusuka nya ang dugo na galing sa iyo. 

4.  Story-telling a lie. Kumuha ng ka-buddy, pwesto kayo sa gilid ng puno dala ang rifle at bulungan kayong magbolahan tungkol sa military jokes, paano manligaw sa baranggay o kaya magkwentuhan sino ang mas magaling sa inyong mga lolo!

5. Basa ng libro o komiks. Ilabas ang baong libro, sumandal sa bato at kunwari nasa batuhan sa Coron, Palawan kang ninamnam mo ang istorya na binabasa. Imagine, kaya palang pumunta sa Coron!

6. URC 187 entertainment. I-scan mo ang frequencies ng URC 187 at pakinggan ang bolahan ng mga Chinese o Malaysian radio operators na nasa ere. Pwede ring ilipat sa admin frequency ng higher headquarters at makiusyoso kung merong 'kabuhayan'kagaya ng PIB, Bonus o karagdagan sa sweldo. Iwasan lang na mag-ingay at mamalasin ka sa iyong mga kasamahan.

7. Signaling. Kumuha ng ka-buddy at magkontes kayo sino ang mas magaling sa hand and arm signals pati semaphore signaling. Ang talo, manlibre ng tuba pag-uwi sa kampo.

8. Food patrol. Kung sawang-sawa na sa lasa ng sardinas, magsama ng isang team at manghagilap sa gubat ng pako, gabi, saging, camote at 'tenga ng unggoy' na nasa mga patay na puno. Pwede ring pagtyagaan ang maliliit na isda o kaya ang igat (eel) na nasa ilog. Kung may mukhang gulay na damo, pwedeng tikman at  kung hindi nangangagat sa dila,  ipatong sa kanin para subukang kainin. Pag mailuto mo ang mga iyon, masaya na kayo!

9. Animal sounds. Panatiliin ang katahimikan, pakinggan ang lumalabas na huni sa gubat at pagalingan kung ito ba ay baboy damo, kalaw, bato-bato, usa, ahas o Abu Sayyaf na kung umubo ay parang aso!

10. Weapon maintenance. Kung hindi ka duty guard, pumunta sa gitna ng patrol base, maglatag ng poncho at magdala ng gun oil, pamunas at kutsara. Punasan ng konting oil ang moving parts at kiskisin ang lahat ng kalawang gamit ang kutsara. Dapat walang ingay at kailangang hindi masira ang protective coating ng baril. Pagkatapos noon, ilatag ang poncho sa gilid ng puno at yakap-yakapin ang baril, imagine mo ang iyong sweetheart hanggang maidlip.  

(Abangan ang Part 2)



10 things a Scout Ranger leader can do to boost soldiers' morale (Part 2)

$
0
0

Nakikita sa larawan ang aking pagtuturo ng pag-gamit ng Microsoft Office para sa aking admin personnel. Layunin ng training na maging bihasa ang mga NCOs sa pagsagawa ng admin support tasks habang ang tropa ay nakikipaglaban. Ang lahat ng mga NCOs na ito ay boluntaryo ring sumasama sa combat patrols dahil mas mataas ang tsansa ng meritorious promotions ng combat operators kaysa mga taong opisina. 


Sa unang bahagi ng aking kwento, nailahad ko ang mga personal na diskarte paano labanan ng isang Scout Ranger ang kalungkutan sa field assignment. Parang kalokohan lang no? 

Sa totoo lang, napakabihira ang insidente ng battle stress o post traumatic stress disorder (PTSD) na kalimitang nangyayari sa mga miyembro ng US armed forces. Siguro, dahil ito sa pagiging madiskarte ng sundalong Pilipino paano nya pasayahin ang sarili. Maliban pa dyan, likas na masayahin naman tayo kahit napakahirap ng sitwasyon na ating nararanasan. Ganon din kaming mga sundalo.

Ganon pa man, malaking problema pa rin at sakit sa ulo ang magkaroon ng 'war shock' na kasamahan. Merong nakikitaan ng sintomas nito mula sa iba't-ibang units na nakasama namin sa Sulu noong taong 2000. Merong namamaril ng kanyang kasamahan. May isang nagtapon ng granada. Merong nawalan na ng focus sa ginagawa at naiputok ang Cal 50 machinegun sa friendly forces. May isa akong tao na parati nang nakatingin sa langit at nagbibilang ng mga bituin o naghahanap ng planetang Uranus. Bilang lider, responsibilidad ko rin ang maaksyunan ang problemang ito bago manganak ng mas masalimuot na problema. Dito papasok ang malaking tulong ng mga NCO-leaders na syang direktang nakakasalamuha sa mga tao sa squad o team level. 

Maraming mga pamamaraan para mapataas ang morale ng mga sundalo at ng yunit sa pangkalahatan. Ang mga pamamaraan na ito ay ginagawa ng isang Company Commander na syang merong direktang responsibilidad sa kanyang kinasasakupan, at ito rin ay pwedeng ginagawa ng isang Platoon Leader o Detachment Commander na nadestino sa isang malayong assignment. Merong mga diskarte na kailangan ng pondo ng yunit (wag magtipid o magdamot ng MOE)at meron namang pawis at malamig na tubig lang ang puhunan (wag magpatamad-tamad o patulog-tulog sa pansitan)

Ibahagi ko ang iilan sa pamamaraan para parating 'on the go' at 'high-morale' ang aking mga sundalo sa yunit:

1. Sustainment training. Lagi kaming nagsasanay sa pakikidigma para lagi kaming lamang sa kaalaman at kagalingan kaysa mga kaaway. Sama-sama kami sa physical exercises (roadruns at calisthenics), sa pag-review ng operational TTPs (techniques, tactics and procedures),sa live-fire exercises, quick-reaction drills at team/platoon maneuvers. Sa pamamagitan nito, kampante kaming lahat na mas asintado, mas malalakas at mas mahusay kami sa larangan ng pakikidigma kaysa mga kalaban. Kapag confident sa combat operations ang sundalo at mataas ang level ng samahan ng yunit, mataas din ang kanilang morale. Paano na lang kaya kung ang ginagawa ng mga sundalo mo ay maghimas ng manok,  nag-tong-it maghapon, nagkukuyakoy sa duyan at naglalasing habang nagtatambay sa barangay?

                            
Kahit graduates ng Scout Ranger Course ay kailangan ng regular refresher training ng Techniques, Tactics and Procedures (TTPs) ng operations. Dito namin napupuna ang mga lapses ng procedures at ginagawan ng spot corrections para hindi maulit sa aktwal na pakikidigma. Ang mga sundalong tinatalikuran ang pagsasanay na ito ay posibleng ma-windang sa aktwal na bakbakan. Dahil hindi kampante sa kasamahan, nagreresulta sa pagka-watak-watak, iwanan  (run for your life) at napupugutan ng ulo.

                              
Sinasanay sa combat swimming ang aking mga tauhan bilang paghahanda sa waterborne operations sa mga isla ng Sulu. Ginanap ko ang pagsasanay na ito sa Taglibi, Patikul, Sulu. Makikita sa background ang aming playground, ang Bud Bagsak-Bud Tunggul-Mt Sinumaan complex.

                              
Nagsasanay ang aking mga NCOs ng mission planning gamit ang modelo ng terrain na pinamumugaran ng mga bandido. Layunin ng training ang pagpataas ng kanilang kakayahan sa pagplano ng team level o platoon level operations na minimum ang supervision ng mga opisyal.      

                             
Kuha sa larawan ang live-firing activities ng aking yunit sa paanan ng Bud Datu, Indanan, Sulu. Kasama sa regular na nagsasanay ay ang aking mga snipers na merong kakayahang magpatama ng bandido sa layong kalahating kilometro. 

2. Rest & Recreation and Leaves. Binibigyan ko parati ng pribilehiyo ang aking mga tauhan na makauwi kasama ng kanilang kapamilya. Sa tulong ng First Sergeant at ng mga sub-unit leaders, sila-sila na ang nag-uusap sa diskarte ng release ng mga magbabakasyon. Ang requirement ko lamang ay hindi masira ang team integrity, ang ibig sabihin, dapat buo pa rin ang team kung may pinauwi na miyembro nito. Dito rin papasok ang succession of command na kung saan ay merong katiwa-tiwala na NCO na syang magdadala sa Team/Squad habang nakabakasyon ang isa. Dalawang aspeto ang naisaayos ko para mapanatili ang taas na level ng morale: Una, nakakabili sila ng murang ticket dahil planado ang uwi. Pangalawa, kampante sila na buo ang team at hindi mag-iiwanan dahil magaling pa rin ang magdadala sa kanila.

3. "Happy hour". Sa pagkakataong meron kaming iilang araw ng pahinga, ginaganap namin ang happy hour na kung saan ay merong boodle fight, videoke at inuman para sa mga birthday boys. Magandang stress-reliever ang aktibidad na ito at dito lumalabas ang mga hidden talents ng mga tropa simula sa pagluluto ng masasarap na putahe, hanggang sa pagalingan sa pag-awit ng walang kamatayang "My Way"

                            
Napatunayan na ring pangtanggal ng combat stress ang videoke singing tuwing 'Happy Hour'. Kuha sa larawan si Cpl Junjie Cuevas ng Mindoro na kinakantyawan naman kanyang batchmate na si  Cpl Arnold Panganiban ng Cavite.

4. Rewards and Punishments. Sinisigurado ko parati na ang magagandang accomplishments ay may kaukulang  awards  o kaya ay meritorious promotion kung nakakumpiska kami ng matataas na kalibre ng baril. Sa mga iilang nagpapasaway, sinisigurado ko ring merong patas na kaparusahan. Mahirap itong gawin ngunit kailangang pagtyagaan ng mga officers at Admin NCOs na syang mag-proseso sa mga papeles nito. Sa dami ng meritorious promotions sa aking yunit, lahat na personnel ay gustong sumama sa combat patrols. 

5. Letters to family. Dahil hindi pa gaanong uso ang cellphone sa lahat ng tropa sa panahon na iyon, sinusulatan ko ang mga magulang o kaya mga asawa ng aking mga sundalo para ipaabot ang aking pagbati, ipanatag ang kanilang kalooban at impormahan sila tungkol sa schedule ng R&R. Sa iilang pagkakataon, naipagbati ko yong nag-aaway na mag-asawa o kaya nagawan ko ng paraan na mabawasan ang iniinda nilang problema na nakakaapekto sa morale ng sundalo.

6. Best-best competition. Tuwing nasa kampo kami, isinasakatuparan namin ang paligsahan sa team kagaya ng Team Equipment Run o Team live firing o pagandahan ng Vegetable Garden. Sa pamamagitan ng mga palarong ito, nabubuo lalo ang kanilang samahan at tumataas ang kanilang kumpyansa sa bawat isa. Binibigyan ko ng kaukulang cash prizes ang team o kaya passes ang nananalo sa paligsahan.

                           
Kuha sa larawan ang team level firearms maintenance training ng aking kumpanya tuwing nakakapagpahinga kami sa Camp Teodulfo Bautista, Busbus, Jolo, Sulu. Si Cpl Gil Galsim (right), ang syang nanguna sa pagsasanay ng mga tropa sa layuning lahat ay bihasa paano paganahing mabuti ang mga armas tuwing merong bakbakan. 

                           
Kuha sa larawan ang sustainment training ng aking unit sa advanced rifle marksmanship na ginagamitan namin ng improvised moving targets at disappearing targets para mahasa ang shooting skills ng aking mga sundalo mula 25 metro hanggang 250 metro. Para may kasayahan sa training, binibigyan ko ng cash prize ang pinakamagaling na Team Score. Sa firing range din na ito nagdaos ng shooting competition para sa mga sundalo na pinondohan ni ex-Governor Wahab Akbar.  

Sa tulong ng iba't-ibang personnel mula sa mga ka-buddy na SR Companies, pinagtyagaan naming linisin at ginastusan ng fuel ang mga bulldozers na ginamit para sa pagpapagawa ng sarili naming firing range na ito sa Bgy Cabunbata, Isabela, Basilan. Nang makita ito ng 103rd Brigade Commander Col Hermogenes Esperon, nagpagawa rin sya ng firing range sa kanyang headquarters sa Bgy Tabiawan. 


7.  Messing. Ang isa sa sikreto para tumaas ang morale ng tropa ay ang pag-maximize sa mabibiling pagkain ng aming kapiranggot na mess allowance. Para magawa ito, lahat ay dapat kasama sa consolidated mess pati ang mga opisyal at senior NCOs. Kapag combat patrols, pinapabaunan namin ang bawat team ng extra viand na kagaya ng deep fried chicken o simpleng bagoong. Tuwing resupply naman, pinapalutuan ko sila ng pansit at tinola para matanggal sa dila ang lasa ng walang kamatayang sardinas. Binibigyan ko rin ang mga Team Leaders ng fund support para pambili ng extra ulam ng team at kanya-kanya na silang diskarte ng  pagluluto para sa team members nila.  Di ba't nakaka-high morale iyon?

8.  Community service. Kinakaibigan namin ang mga tao sa paligid ng aming resupply area. Pinaparamdam namin sa kanila na hindi kaaway ang turing namin sa kanilang mga sibilyan. Nang may nag-request ng libreng tuli, pinag-tutuli namin ang mga kalalakihan. Tinulungan din namin silang magkaroon ng public toilet para hindi na nila kailangang magkalat ng yellow submarine napakaganda nilang dalampasigan. Dahil dumami ang aming kaibigan sa lugar, nababawasan ang aming combat stress at ito ay nagpapataas din ng morale. 
                            
Kinaibigan namin ang mamamayan sa Taglibi, Patikul, Sulu na syang resupply area ng 1st Scout Ranger Battalion tuwing may combat operations sa lugar noong 2000-2001. Kuha ang larawan bago ang ground breaking ng ipinatayo naming public toilet na ginastusan mula sa kontribusyon ng pondo mula sa iba't-ibang SR Companies (10SRC, 1SRC, 19SRC, 14SRC, 7SRC) at maging ng 1st SRB. Kasama ko sa larawan ang Company Commander ng 7SRC na si 1st Lt. Roy Derilo (4th from left). 


9.  Entertainment area. Ang aking yunit ang isa sa kauna-unahang nagkaroon ng Satellite Dream Cable sa Basilan. Ginastusan ko ito para makapanood ang tropa ng samo't-saring palabas na makakapag-pasaya sa kanila kagaya ng National Geographic Channel, History Channel at HBO Movies. Ang paborito nilang panoorin ay iyong Tagalog movies lalo na ang mga sine ni Robin Padilla, Dolphy at Vic Sotto. 

10. Schooling. Kahit nasa field duty kami, pinapa-schedule ko parati ang pagpapadala ng career at specialization schooling ng tropa. Ito ay parte sa pagtingin sa kanilang career path habang tumataas ang ranggo na kung saan ay pwede silang madestino sa ibang mga assignments sa higher headquarters. Kapag nakakalimutan ng mga opisyal na ipadala rin ang tropa sa schooling ay nakakababa ng morale dahil naaapektuhan ang promotion nila kung hindi nagkaroon ng required schooling sa ranggong dapat makuha nila. 


Scout Ranger officer dies fighting Abu Sayyaf terrorists in Sulu

$
0
0
 2nd Lt Ronald Detalla paid the ultimate sacrifice while fighting the Abu Sayyaf terrorists in Sitio Sangay, Buhanginan, Patikul, Sulu on December 30, 2015. He was part of the unit who safely rescued the PCG personnel from the hands of their Abu Sayyaf captors in August 2015. (2SRC photo)


A young officer of the 2nd Scout Ranger (Vence Remos) Company paid the ultimate sacrifice while fighting Abu Sayyaf terrorists in Patikulu, Sulu late afternoon yesterday (December 30). 


Lt. Col. Eugenio 'Gene' Boquio, the Commander of the 1st Scout Ranger Battalion which has operational control of the 2nd SRC, said that his unit tracked and engaged about 300-strong bandits in Sangay sub village, Buhanginan, Patikul, Sulu at about 4:15pm.


"We were the first to track the terrorists in the jungle. Upon occupying a vantage position, my leading unit engaged the bandits killing them one by one," said Boquio. 


An intense running gunbattle ensued as the bandits attempted to outflank the pursuing Rangers. Failing to encircle the troops, the bandits delivered heavy volume of fires using machineguns and M203 GL high-explosive rounds before fleeing at around 5:25pm. 


2nd Lt Ronald Destalla, the Platoon Leader, was leading the charge when he was downed by an enemy bullet. Seven other members of the company sustained shrapnel wounds.

Among those who were wounded are Cpt Ryan Edmar Samonte, the Company Commander. He sustained a minor leg wound while assaulting the bandits together with his troops. 

The enlisted personnel who were injured were SSg Wilson Fontanil, Sgt Arthur Andama, Pfc Ernie De Guzman, and Pfc Albert Dino. They were safely evacuated to a military hospital and are now in stable condition.

Ten Abu Sayyaf bandits were killed while 15 others were wounded in the said encounter. 

Self-sacrifice

Boquio said that they will relentlessly pursue the bandits in their jungle lair. 

"We are ready to make self-sacrifices as we perform our mandated mission. We want our countrymen to enjoy the holiday season with their loved ones," he said. 

Brigadier General Alan Arrojado of the Joint Task Group Sulu has sent more troop reinforcements to pursue the Abu Sayyaf bandits who fled with the kidnap victims.

It can be recalled that Detalla was among the Rangers who rescued the Philippine Coast Guard personnel after attacking the Abu Sayyaf Camp in August 2015.

The 1st SRB is one of the most decorated units of the First Scout Ranger Regiment. It became prominent during the Punoh Mohaji rescue operations in Basilan Province in April 2000 during which two of its members were granted the Medal for Valor.



The members of the 2nd Scout Ranger Company posed for a souvenir photo somewhere in the hinterlands of Patikul, Sulu. Cpt Ryan Edmar Samonte (standing, leftmost), was slightly wounded while courageously leading the assault on the bandits who are still  holding kidnap victims.

5 secrets in getting a slot for Army enlistment

$
0
0


Di nauubos ang mga tanong at pati mga guni-guni ng mga interesadong kabataan paano ba talaga papasa sa taunang selection process para sa Army recruitment. Binabaha ang aking inbox ng request ng tulong at maging reklamo dahil sa akusasyon na 'bata-bata' system daw ang pagpili sa iilang mga aplikante para maging sundalo. 

Kaysa maubos ang oras ko sa pagtatanggol sa kung sino man iyong damuho na inaakusahang nagre-recruit ng mga aplikanteng hindi pasado o kwalipikado, hayaan nyo na lang akong bigyan kayo ng tip paano tumaas ang inyong tsansa na mapili bilang mandirigma ng ating bayan. 

Ang basehan ko sa mga ideya paano piliin ang ating mga mandirigma ay ang mga nakasaad sa Army policies, common sense,  at ang tunay na pangangailangan sa line units ayon sa aking personal na karanasan bilang 'manager' ng mga sundalo.

So, para sa mga interesado, ilahad ko na sa inyo ang mga sikreto para makapasa na kayo sa susunod na quota ng enlistment. Matinding sikreto ito. Fasten your seatbelt at huminga ng malalim. Djaraaaan!

1. 'Backer'. Pinakaimportante sa lahat ay dapat meron kayong 'backer' na syang susuporta sa inyo para makapasa. Sino ba dapat ang backer mo? Drum rolls, please! Eh di ang nag-iisang Diyos! Yes, ang Panginoong Maykapal na syang lumikha sa ating lahat. Dapat bigyan ka nya ng lakas ng loob, mabuting pangangatawan at proteksyon mula sa disgrasya. Kung tatalikuran ka ng iyong 'backer', tigok ka na. 

2. Mental preparation. Dapat mong paghandaan ang tinatawag na PAATB o entrance exams. Napakadali lang ng exams na ito kung hindi ka namamayabas noong high school. Simpleng English, logical reasoning at mathematics na pang-high school lang naman ang laman ng exam. Kung ikaw ay nasa college level, mas lalong wala ka nang karapatang sabihing napakahirap ng PAATB. Sa totoo lang, hindi naman ito maihalintulad sa UPCAT o PMA entrance exams na nose bleed o heart attack aabutin mo kung hindi ka asintado sa pagsagot. So, relax lang at simulan ang paghahanda. Basahing muli ang mga aralin sa English at Math. Magpaturo sa isang titser o matalinong high school classmate kung kailangan. Pwede ka ring sumangguni sa mga Youtube videos na naglipana sa internet.

3. Palakasan. Ito ang isa pang tunay na sikreto, ang palakasan sa Army. Hoy, baka iba ang nasa isip mong 'palakasan'. Ganito yon, kung desidido ka talagang mag-sundalo, magpalakas ka tsong! Kailangan mo ang malakas magbuhat, magtulak, malakas na sikmura at maging sa lakaran at takbuhan. Kung gusto mong maungusan ang lahat sa Physical Fitness Test (PFT) na batayan sa slot, magsimula ka nang mag-takbo, push-up at pull-up mga tatlong buwan bago ang processing. Kung asal batugan ka na panay inom, kain at tulog, sigurado ka nang timbog pagdating sa palakasan.

4. Added value. Maliban sa combat duties, maraming support tasks ang ginagawa rin ng mga sundalo para magampanan ng frontline units ang mga misyon nila. Ihambing mo rin kami sa isang munisipyo na merong employees na driver, karpintero, mekaniko, electrician, computer operator, writer at maging radio broadcaster. Therefore, kung ako ay isang Division Commander ng Army, sinisigurado kong merong highly-skilled soldiers na kasama sa annual quota dahil kailangan sila sa unit. Kung ikaw ay aplikante na merong ipinagmamalaking special skill, mas malaki ang iyong chance na mapasama sa quota. Tanungin mo sarili mo, anong kaalaman o kakayahan na meron ako na wala ang iba? 

5. Complete, orignal documentary requirements. Kumuha ng listahan ng requirements at ilagay ito sa folder ayon sa hinihingi ng line unit na pinag-aplayan. Siguraduhing tunay at hindi gawang Recto dahil ma-blacklisted ka lang sa buong Army kung mahuli kang namemeke ng dokumento. Meron nang pamamaraan ang Validation Team ng Army headquarters kung paano masuri ang dokumento.

Taas-noong tumayo sa formation ang mga aplikanteng kasama sa annual recruitment ng 9th Infantry (Spear) Division sa Bicol Region. (9th DPAO photo)



Ngayong alam nyo na ang mga sikreto, maghanda na kayo para pumasok bilang mandirigma ng bayan!


Musang: Ang kilabot sa Kabikolan

$
0
0






Kilabot nga ba ang Musang sa gapangan para bulagain ang kaaway? Marami na tayong naririnig na mga kuwento tungkol sa kanilang kagalingan sa tracking operations at close quarter combat sa mga nagdaang mga operasyon laban sa mga bandido. 

Sa Kabikolan, ang 3rd Scout Ranger Battalion na pinamunuan noon ni Col Cirilito Sobejana ang syang nakapagtala ng 8 napatay na mga bandido at nakakumpiska ng 9 na mga baril nang makasagupa ng platoon na pimanunuan ni Lt Balais ang bandido sa Bgy Banate, Pilar, Sorsogon noong September 25, 2009. 

Ang mga ehemplo ng matagumpay na operasyon ng mga Musang sa counterinsurgency operations ang isa sa dahilan kung bakit binuo ng Philippine Army ang Division Reconnaissance Company, na kung saan ay ginagamit ang Scout Ranger tactics laban sa mga bandidong komunista. 

Ang isa sa malaking hadlang sa kaunlaran sa Kabikolan ay ang walang habas na pangongotong ng mga bandido sa mga negosyante at sa mga construction companies na syang gumagawa ng mga kalsada sa mga liblib na lugar kagaya ng Caramoan road na syang magpapaigting sa turismo sa naturang lugar. 

Noong May 2010, apat na mga sundalo ng 42nd Infantry Battalion, kasama ang Musang na si Cpl Arturo Hernandez, ang napatay sa roadside bomb na pinasabog sa tropa na syang nagbabantay sa mga heavy equipment  na ginagamit sa paggawa ng kalsada. Napatay din si Lt Logronio ng PMA Class 2009 sa naturang engkwentro .



                                    



Ang hari sa kagubatan

Noong ika-17 ng Enero 2016, isang text message mula sa isang kakilalang sibilyan ang natanggap ni 2nd Lt Raydez Acosta (SR 156-04) ang nagpapainis sa kanya. 

"Sir, maawa po kayo sa amin. Hinihingan po kami ng bigas ng mga NPA eh kulang pa po ang aming pagkain para sa aming pamilya. Andito po ang humigit kumulang sa 15 na armadong NPA sa masukal na bahagi sa Sitio Panag, Bgy Gibgos sa bayan ng Caramoan.' 

Gusto pa sana nyang kausapin ang nagbigay ng mensahe ngunit nawalan na ito ng signal. Naikot na rin niya ang karamihang lugar kaya nagdesisyon sya na hagilapin ang mga bandido gamit ang kanyang kaalaman sa tracking patrols. Pinili nyang isama ang isa sa pinakamagaling na NCO sa kanyang unit, ang Musang na si Cpl Mark Maristela (SR 177-11) na syang batikang Team Leader ng 91st Recon Company. Dahil parehas silang Musang, madali ang koordinasyon nila. Magkatuwang din nilang ibinahagi ang kanilang mga kaalaman sa pakikidigma sa mga kasamahan nila sa yunit. Kahit walang 'tabak' pinapatunayan din ng mga tauhan nila ang kanilang kagalingan sa pamamagitan ng pagsunod sa mga taktika na ipinapatupad ng mga pinuno nila. 

Ang larong 'Taguan'

Tinitiis nina Acosta at ng kanyang mga tauhan ang pagod at gutom sa paghahanap ng mga indikasyon ng mga bandido sa lugar. Kalahating araw silang sinusuot ang mga kasukalan nang makakita sila ng mga apak at mga upos ng sigarilyo. Sa kanyang pag analisa, aabot sa sampung tao ang kanilang nasusundan base sa mga naupuang damo at sa senyales sa kapaligiran. Dito nagsimula ang kanilang matiyagang pagsunod sa mga kaaway. 

Habang tumatagal, nagiging presko ang mga nabaling sanga at mga naapakang damo. Sa hinala ni Acosta ay walang isang oras ang pagitan nila sa mga bandidong nasusundan. Dahil dito, habang naglalakad, pinagtiisan nilang lumamon ng skyflakes at white rabbit para mapawi ang gutom na nararamdaman. Inaasahan nilang humihinto rin ang mga kalaban. 

Nang inabot sila ng takip-silim, nagpasya si Acosta na ipagpaumaga ang pagtukoy sa kinaroroonan ng mga bandido na paikot-ikot lamang sa mga kasukalan. Naghanap sila ng magandang lugar na matutulugan. Naligo sila sa pawis sa buong araw na lakaran kaya minabuti nilang magbihis ng damit bago nagbantay ng salitan. Tulog 'gansa' ang inabot ng grupo ni Acosta dahil sa pag-alala na baka sila ay maiisahan ng kalaban, at higit sa lahat, sa dami ng lamok at niknik, dugong Musang ay pinagpipyestahan.

Kinaumagahan, nakikita nilang muli ang mga preskong apak ng mga kalaban. Magkatabi lang pala sila ng tinutulugan!

Binigyan ni Acosta ng panibagong kautusan si Maristela kung paano nila masorpresa ang kalaban. 

"Lakad at singhot ng Musang ang kailangan. Siguruhin ang kanilang katauhan bago natin bugahan." 

Walang iwanan

Dakong alas-otso noon ay batid na nina Acosta na ang mga kaaway ay nasa malapit lamang. Kumakalabog ang kanyang dibdib na hudyat ng pagiging alerto sa panganib na kanilang susuungin. 

Tahimik silang umaamoy ng indikasyon ng sigarilyo at pagkain nang naririnig nila ang boses ng taong nagbobolahan. 

Tinawag uli ni Acosta si Maristela: "Ito na. Baka sila na yan. Siguraduhin natin." 

Nagbigay naman ang huli ng hand and arm signals para sila ay magsimula na gumapang na tila gutom na Musang. Ngayon, mga makukulit na pulang langgam at mga insekto naman ang kanilang kahalikan. Pinilit nilang hindi ito pansinin at baka sila naman ang mabugahan ng mga bandidong sinusundan. Natuto na rin sila sa istilong merong nag-aabang na poste ng kaaway sa dadaanan. Meron na rin silang diskarte paano ito maiwasan. 

Nagbunga ang kanilang pagod nang makita nila ang pinanggalingan ng boses na napakinggan. Nilapitan sya ng Lead Scout at bumulong sa kanya: "Sir, isang babae at 3 lalaki ang nagkuwentuhan. Di makita kung may baril."

Dahil dito, minabuti nyang ilapit pa ang kanyang grupo  sa mga pinaniniwalaang kaaway. Walang kamuwang-muwang ang mga ito na may nakamasid pala sa kanila na mga Musang. Ganon pa man, di pa rin matiyak ni Acosta kung ang nakikita ay mga kalaban. Isa sa importanteng ipinapatupad ng pamunuan ng Army ay ang pagsigurado sa katauhan ng kaaway at ang tamang gamit ng pwersa laban sa kanila. Isang diskarte ang naisip nya. Lalapitan at kausapin nya ang mga taong nagbobolahan habang nakabantay sa likod ang iba na nakatutok na rin sa pwesto ng mga pinaghinalaang bandido.

"Mark, samahan mo ko at pati ang ating Lead Scout. Dapat sigurado tayo at baka naman ordinaryong sibilyan ang mga iyan."Walang pag-atubili na pumayag si Maristela dahil ito ay naaayon sa kanilang taktika at pamamaraan na kung tawagin ay leaders recon. Kinausap niya lahat ang mga naiwan sa kanilang contingency plan. Klaro ang bilin nya: "Walang iwanan!"

Nakahanda ang kanilang mga baril, pinuntahan nina Acosta at Maristela ang mga bandido para kausapin. Para sila ay mapansin, binati ito ni Acosta at nginitian. "Magandang umaga mga kasama, bakit dito kayo nagbobolahan sa may ilog?" Nang lumingon ang mga tao, tila nakakita sila ng multo. "Mga kasama, sundalo!"

"Pak, pak, pak!" "Droooooooop!"

Humaging ang mga punglo sa mula sa mga bandido na nakapwesto sa likod ng mga puno. Kanya-kanyang dampot ng baril ang lahat ng bandido. 

"Fire!"Kanya-kanyang umang sa nakikitang kaaway silang tatlo na kaharap mismo sa mga kaaway. Wala silang makukublihan at panalangin na lang ang panangga. Tumitilamsik ang mga bala gahibla na lang sa kanilang pwesto. "Diyos ko po!"

Sa kanilang likuran, nagsimula na ring pinutukan ng overwatch elements ang karamihan pa sa mga bandido na nasa isang bahagi ng ilog. Walang paltos ang pag-awit ng K3 Squad Automatic Weapon sa pagsuporta nito sa kanilang tatlo na nasa bingit ng tiyak na kamatayan.

Pagkatapos ng ilang minuto, nakahandusay ang tatlong patay na bandido sa kanilang harapan. Palayo-nang palayo ang putok ng iba pang nagsipagtakbuhan bitbit ang iba pang mga tinamaan. 

Nagsagawa sina Acosta ng clearing operations nang may sumigaw sa likod ng isang puno:"Susuko na po ako!"

"Itaas ang mga kamay at itapon ang baril!" 

Nang nakita nya ang kaaway, naramdaman nya ang awa. Inosente ang kanyang mukha. Kahit inis sa muntik na nyang kamatayan, ang kaaway ay kanyang pinagsabihan: "Para ka lang inutusan na bumili ng suka!"

Nalungkot sina Acosta at Maristela sa inabot ng mga namatay na mga kababayan. 

Para sa kanila, trabaho lang, walang personalan. 


Inusisa ni Lt Gen Eduardo Ano,  Punong Heneral ng Philippine Army ang mga armas at mga bomba na nasamsam ng yunit ni Acosta at Maristela sa kanilang matagumpay na pakikipagbakbakan sa mga bandidong NPA sa Caramoan, Camarines Sur.


Nagawaran ng Gold Cross Medal, pangatlo sa pinakamataas na combat medal para sa  katapangan, si 2nd Lt Raydez Acosta na tubong Pigcawayan Cotabato. Si Acosta ay miyembro ng OPC Class 61-13. Sya ay dating EP nang nagsanay bilang Scout Ranger sa SR Class 155 na kung saan ako ang Course Director. Natapos nya ang kurso bilang miyembro ng SR Class 156. Sya rin ay Top Gun sa Rifle at Pistol marksmanship training na dinaluhan sa Marksmanship Training Unit.

Promosyon naman ang inabot ni Ranger Maristela na tubong Albay, dahil sa kanyang naipakitang kagalingan sa pagdadala ng tao sa naturang labanan. Di rin matatawaran ang kanyang katapangan sa nasabing labanan. Pinagpaliban ni Ranger Maristela ang pag-aasawa dahil sinusuportahan nya ang pag-aaral ng lahat ng kanyang kapatid. Pagkatapos na mapa-graduate ang isa sa Nursing, pinapatapos naman nya ang dalawa pang kapatid na nasa kolehiyo. 


Ang Paputok at ang Pagdiriwang ng Bagong Taon

$
0
0

Ang Opera House sa Sydney ang isa sa tanyag na lugar na pinagdarausan ng fireworks display tuwing bagong taon. Kasama ako sa daan-daang libong taong dumagsa para panoorin ang makulay na gabi ng pagpapakitang gilas sa larangan ng paputok.

Kasama ang mga Pilipino sa milyon-milyong ka taong nakikisaya sa pagsalubong sa Bagong Taon tuwing ika-1 ng Enero ngunit hindi lahat ay nakakaalam kung bakit nga ba ipinagdiriwang ito. Nakasanayan na rin natin ang paggamit ng fireworks at samo't-saring mga paputok dahil sa paniniwala na lalo itong magpapasaya sa mga taong nakakasama. 

Nakagawian na ring gamitin ng iilan ang baril na ipinuputok sa ere bilang bahagi ng selebrasyon. Ito ay tinaguriang 'celebratory gunfire' na parte rin sa tradisyon ng pagdiriwang ng iba't-ibang okasyon sa ilang bansa sa Middle East at sa Eastern Europe. Sa Pilipinas, naging uso ito kahit sa Kamaynilaan pero mas talamak ito sa probinsya lalo na sa Sulu, Maguindanao at Basilan. Sa Sulu ko naranasan ang umuulan na punglo dahil sa libo-libong bala na ipinutok sa ere ng mga Tausug noong Disyembre 2000. Sariwa pa sa aking ala-ala na isa sa bala ang dumapo sa aming barracks sa Camp Bautista sa Busbus, tumagos ito sa bubungan at kita ang pwersa nito nang ito ay dumapo sa sementong aming kinatayuan. Ginagawa rin ng iilan sa mga Tausug ang kagawiang magpapaputok ng baril kung magbunyi dahil nanganak ang asawa, kung may nag-graduate sa kolehiyo na kaanak, at kung nanalo sa barilan sa rido ang kanilang angkan. 

Larawan ng mga Lebanese na nakagawiang magpaputok sa ere tuwing nagkakasayahan parte ng selebrasyon. Di na mabilang ang mga taong nabibiktima sa balang dumadapo pabalik sa lupa tuwing nagkakaroon ng celebratory gunfire. (Larawan mula sa internet)

Ang pagdiriwang ng Bagong Taon

Marami sa mga mga sinaunang tao ang nagdiriwang ng bagong taon at ang isa sa naitala sa kasaysayan mga 4,000 taon na ang nakalipas, ay ang mga Babylonians sa bansang kilala sa kasalukuyang tawag na Iraq. Ang sinaunang Babylonians ay ipinagdiriwang ang 'Akitu Festival' na kung saan ay pinaparada ang mga estatwa ng mga diyos-diyosan sa paniniwalang nilinis ng mga diyos ang makasalanang mundo, at sinasalubong ng mga tao ang bagong taon. 

Ang Akitu New Year's Festival ng mga kasalukuyang henerasyon ng mga Assyrian-Babylonian ay patuloy pa rin nilang ipinagdiriwang hanggang sa ngayon. (Larawan mula sa internet)

Dahil sa pakikisalamuha ng tao sa isa't-isa, kasama na rin ang epekto ng pananakop ng mga makapangyarihang pwersa, naging laganap ang selebrasyon sa iba't-ibang bansa kagaya sa Greece at sa Rome na kasama sa mga kilalang makapangyarihang bansa noong unang panahon. 

Importante ring malaman na ang kinilalang gumawa o nagpagawa ng sinaunang kalendaryo 800 taon bago ipinanganak si Kristo (8th century BC)  ay ang 'Ama' ng Rome na si Romulus, ngunit ang kasalukuyang ginagamit na Gregorian Calendar ay kahalintulad ng ipinagawang 'Julian Calendar' ng dakilang si Julius Caesar 46 taon bago ipinanganak si Kristo. Diumano, si Julius Caesar ang nag-utos na ipagdiwang ang Bagong Taon tuwing January l, bilang pag-alala na rin sa diyos ng mga Romano na si Janus, ang diyos na merong dalawang mukha, na simbolo ng Simula at Katapusan. 

Ang diyos ng mga Romano na si Janus na hinahandugan ng pagdiriwang ng Bagong Taon tuwing January 1, sa utos ni Emperor Julius Caesar. (Larawan mula sa internet)

Ang ibig sabihin, ang pagdiriwang sa New Year (Bagong Taon) ay walang kinalaman sa katuruan sa Kristiyanismo ngunit maturingan itong orihinal na tradisyon ng mga pagano. Katunayan, sa panahon na namamayagpag ang Kristianismo, ipinabura ng Council of Tours ang selebrasyon ng Bagong Taon, at pinalitan ito ng Feast Day of Circumcision (Pyesta ng Pagtuli) na merong kahulugan ayon sa tradisyon ng mga Hudeyo na ipatuli ang bata 8 araw pagkatapos na ito ay ipinanganak. Di ba't ginawang December 25 ang birthday ni Jesus Christ, kaya ang January 1 ay naging Feast of Circumcision din noon. 

Ang Paputok

Ayon sa kasaysayan, ang naunang nakadiskubre ng pulbura (gunpowder) na sangkap sa paggawa ng paputok ay ang mga Intsik. Ang aksidenteng pagkaimbento sa pulbura ay nagbigay daan naman para sa paggawa ng paputok (firecrackers/fireworks) na ginagamit sa mga kasayahan at selebrasyon sa bansang Tsina mga 2,000 taon na ang nakalipas. Sa paniniwala ng mga Intsik, nabubulabog at napapalayas ang mga masasamang espiritu o mga demonyo kapag malalakas na paputok ang ginagamit sa isang selebrasyon. 

Larawan ng mga sinaunang mga Intsik na aksidenteng nakadiskubre sa sangkap ng pulbura na ginagamit sa mga paputok. (Internet photo)

Kalaunan, nakopya ang kagawian na ito at pati ang sangkap ng pulbura ay kinopya ng mga Europeo, na nagbigay daan sa pagkaimbento ng bala at baril na syang nagbago sa kasaysayan sa buong mundo simula noong 15th century. Ang paggamit ng kanyon para sa pagbibigay pugay sa mga hari at mga heneral ay pinauso ng mga Europeo, na ngayon ay kilala sa tawag na 21-gun salute. Naging uso na rin ang pagratrat sa ere gamit ang small arms (pistol at rifles) bilang bahagi ng selebrasyon. 


Ang nakakamatay na punglo

Matagal-tagal din ang panahon na namulat ang mga tao na ang balang ipinuputok sa ere ay nakakamatay kapag bumalik sa lupa. Ito ay unang naobserbahan noong World War 1 dahil sa mga bala ng anti-aircraft guns na dumadapo sa lupa. Si Colonel Julian Hatcher ay nagsagawa ng masusing pagsaliksik tungkol dito pagkatapos ng madugong gyera, at napatunayan nya na ang Cal .30 na punglo ay may bilis (terminal velocity) na 300 feet per second pagdapong muli sa lupa. Ayon din sa pag-aaral sa terminal ballistics, ang balang may bilis na 200 feet per second ay kayang makasugat sa katawan ng tao. Kung naiputok ang baril sa anggulong palayo (halimbawa 30-45 degrees), mas matindi ang lakas ng bala pagdapo. Ayon din sa ibang nag-aral tungkol dito, ang balang dumapong muli sa lupa pagkatapos ipinutok sa ere ay may lakas na kaparehas ng pagpalo ng martilyo sa ulo. Sakit yon Tsong!

Ang larawang nagpapakita paano pinapatunayan na ang velocity ng punglo na dumadapo pabalik sa lupa ay nakakamatay. (Internet photo)

Ang pagpapaputok sa Bagong Taon

Ngayon, alam nyo nang hindi naman talaga naaayon sa turo sa Kristiyanismo o maging sa Islam ang magpaputok bilang bahagi ng pagpupugay o selebrasyon. Maliwanag na ideya ito ng mga sinaunang Intsik bilang pananakot sa mga masasamang espiritu. Ang selebrasyon ng New Year (Bagong Taon) ay orihinal din na kagawian ng mga paganong Babylonians na naipasa sa mga Romans na syang nagtatag ng Roman Catholic Church noong 325 A.D. Maliwanag din na ang balang ipinuputok sa ere ay nakakamatay. Marami nang napahamak dahil sa masamang kagawiang pagpapaputok ng baril bilang bahagi ng selebrasyon. Ngayon, gusto nyo pa ring subukan kung totoo nga ang sinabi sa kwentong ito? 

Para sa aming mga sundalo ng Armed Forces of the Philippines, alam namin na kung susuwayin namin ang mga kautusan ng kinauukulan tungkol sa tamang paggamit ng sandatang pinagkatiwala ng sambayanang Pilipino sa amin, meron kaming kalalagyan! Dahil sa naipakita nang disiplina ng inyong mga kasundaluhan, ang pagselyo ng baril tuwing sasapit ang Bagong Taon ay di na kinakailangan. 

Larawan ng mga sundalong Pilipino bitbit ang kanilang armas na ipinagkatiwala sa kanila. (Philippine Daily Inquirer photo)

Sa kahit sinong pasaway na magdiwang ng Bagong Taon gamit ang pagpapaputok sa ere, malamig na rehas at punong-puno na kulungan ang nag-aantay sa inyo mga kaibigan!

Larawan ng kulungang nag-aantay para sa mga pasaway na magpapaputok ng baril bilang pagsalubong sa taong 2017. (Getty images)

Ang pinaghanguan ng sulat na ito ay ang sumusunod:



Viewing all 195 articles
Browse latest View live